Do kogo zwraca się Adam Mickiewicz w "Inwokacji" do "Pana Tadeusza" i o czym mówi

Plan:
1. Do kogo zwraca się poeta w pierwszych czterech wersach?
2. Do kogo zwraca się w dalszych wersach?
3. O co prosi Matkę Boską?

"Inwokację" zaczyna poeta słowami: "Litwo! Ojczyzno moja!". Pierwsze cztery wersy są jakby głębokim westchnieniem wyrażającym tęsknotę za odległym, utraconym krajem rodzinnym. Poeta mówi, że wtedy najgoręcej tęskni za ojczyzną i najboleśniej ją wspomina, gdy się ją straci. To wszystko, co będzie pisał, wypływa z tęsknoty i z tych serdecznych wspomnień.

Cztery wersy dalej poeta pisze: "Panno święta, co jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie!". A więc tym razem zwraca się do Matki Boskiej, której najbardziej znane obrazy są w Częstochowie i w kościele w Wilnie, znajdującym się nad Ostrą Bramą.

W dalszych słowach jest jakby modlitwa do Matki Boskiej, by pomogła mu w tym dziele, które zamierza napisać. Przypomina, że gdy był małym dzieckiem i ciężko zachorował, Matka Boska przywróciła go do zdrowia. Prosi więc, by i teraz gdy na wygnaniu i obczyźnie czuje się jak umarły, przywróciła mu pamięć dawnych czasów i krajobrazów znad Niemna. Pragnie ujrzeć oczami duszy te wszystkie barwy łąk, pól i lasów. Chce poczuć zapach kwitnącej gryki, usłyszeć szum wiatru i dojrzałych zbóż.

Chciałby to wszystko jak najlepiej, jak najwierniej opisać w "Panu Tadeuszu", ale ma wątpliwości, czy zdoła. Prosi więc Matkę Boską o wsparcie w tym trudnym dziele.

Myślę, że Matka Boska wysłuchała prośby Mickiewicza. "Pan Tadeusz" zawiera najwspanialsze w polskiej literaturze opisy przyrody. Jest epopeją narodową.