Król Artur - charakterystyka

Średniowieczny władca uważany był za pomazańca Bożego, a więc za człowieka wybranego na władcę przez samego Boga. Musiał być jednak przede wszystkim rycerzem i przestrzegać zasad kodeksu rycerskiego. Dlatego obowiązującymi go zasadami była odwaga, bycie honorowym, obrona słabszych, sprawiedliwość i szacunek dla wszystkich ludzi. Według tych zasad postępował król Artur oraz jego rycerze. Zasiadając wokół okrągłego stołu, podkreślali w ten sposób swoją równość. To znak wzajemnego szacunku i braterstwa.

Artur, nie uważał się za wielkiego pana i władcę, ale był porządnym, szczerym, bardzo religijnym i uczciwym człowiekiem, który godnie traktował swoich podopiecznych, nie wykorzystując swojej pozycji i władzy.

Artur był dobrym monarchą, który troszczył się o dobro Anglii i przez cale swoje życie walczył o swych poddanych, dla których był jak ojciec. Cechowała go również skromność -mimo tylu nadzwyczajnych czynów nie wynosił się nad innych i nie chwalił odniesionymi zwycięstwami.

Król Artur był także świetnym i doskonałym wodzem o nadzwyczajnej sile i umiejętnościach walki.

W walce nigdy nie posuwał się do nieuczciwości i podstępu, ale często wykorzystywał swój spryt i przebiegłość.
Najbardziej ze wszystkich wartości cenił sobie honor. Wolał umrzeć niż okryć się hańbą. (184)

We wszystkich legendach Artur ukazany jest jako ideał chrześcijańskiego króla, który walczył w obronie wiary i rzeczywiście tak było. Artur był osoba bardzo pobożną, często się modlił i szukał pomocy w Bogu.

Artur miał ogromny szacunek dla kobiet i zawsze był gotowy do ochrony ich czci. Przysięgał Ginewrze wierność i dotrzymał i danego słowa. Nawet po jej zdradzie był dal niej wyrozumiały i wybaczył, co uczyniło go wielkim człowiekiem. Artur był i będzie przedstawiany jako ojciec narodu, troskliwy i kochający, który nawet na łożu śmierci troszczy się o przyszłość swojego państwa.

Wyżej wymienione cechy i przymioty udowadniają, iż był on władcą idealnym.