Porównanie przedstawienia stworzenia świata według Księgi Rodzaju i "Hymnu" Jana Kochanowskiego

Wizja powstania świata w Księdze Rodzaju i w „Hymnie” są podobne. Zarówno Biblia jak i Jan Kochanowski opisuje powstanie mórz, Ziemi oraz Nieba. W obu tekstach pojawia się powstanie roślin i zwierząt. Jednak tylko Biblii znajdujemy zapis mówiący o powstaniu człowieka. Wiersz Jana Kochanowskiego nie zawiera takiej treści jednak łatwo się domyślić, że człowiek musiał powstać, aby ten tekst się pojawił.
Biblia opisuje nam po kolei każdy dzień tworzenia świata. Opisuje pierwszy dzień, w którym Ojciec tworzy Niebo i Ziemię:

"Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.
Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem:..."

Jan Kochanowski także wspomina o tym czasie pisząc do Boga : "...Tyś fundament założył nieobeszłej ziemi...". Łatwo domyślić się , że poeta pisze o powstaniu Ziemi. Z wierszu wyraźnie widać zachwyt autora nad dziełem Pana.
Później Bóg tworzy światłość i ciemność nazywając je Dniem i Nocą. Jan Kochanowski opisuje tą część tworzenia świata wersem:

"...Biały dzień, a noc ciemna swoje czasy znają..."

W tym wersie poeta zachwyca się mocą Pana, który ustanawia cykl dnia i nocy.
W drugim dniu, Bóg tworzy sklepienie, które staje się niebem. Jan Kochanowski wspomina o tym wydarzeniu pisząc, że „Pan Niebo zbudował”. Kolejny dzień był początkiem lądu. Pan kazał zebrać się wodom tak aby powstała powierzchnia sucha. W następnym dniu powstają rośliny. Na rozkaz Pana:

"Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie
według swego gatunku i drzewa rodzące owoce,
w których było nasienie według ich gatunków."

Jan Kochanowski pisze o powstaniu roślin w inny sposób. Opisuje pokrycie ziemi różnymi ziołami co oznaczało rośliny. Dzień czwarty opisuje powstanie ciał niebieskich na niebie które zarządzają dniem i nocą. Łatwo się domyślić, że dotyczy to także pór roku, jednak w Księdze Rodzaju, w przeciwieństwie do "Hymnu", nic jasno na ten temat nie jest napisane. Jan Kochanowski wspaniale opisuje każdą z pór roku, pisząc:

"Tobie k'woli rozliczne kwiatki Wiosna rodzi,
Tobie k'woli w kłosianym wieńcu Lato chodzi.
Wino Jesień i jabłka rozmaite dawa,
Potym do gotowego gnuśna Zima wstawa."

Autor doskonale opisuje swój zachwyt nad tym, że nawet pory roku wysławiają Pana. W kolejnym dniu wielkiego dzieła Pana woda zaroiła się od ryb i stworzeń wodnych, a powietrze zostało wypełnione najróżniejszym ptactwem. W szóstym i ostatnim dniu tworzenia świata ziemia zostaje zapełniona różnymi zwierzęta chodzącymi i pełzającymi. W końcu Bóg tworzy człowieka na obraz i podobieństwo swoje, daje mu wolną wolę oraz całą Ziemię pod panowanie:

"Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz,
na obraz Boży go stworzył:
stworzył mężczyznę i niewiastę."

"I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką roślinę
przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie
drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie:
dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego
zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w
powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza
po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia,
będzie pokarmem wszelka trawa zielona."

Kochanowski nie pisze o powstaniu człowieka, lecz dziękuje Bogu za Ziemię oraz jej bogactwa. Zastanawia się , jak ludzie mogą się odwdzięczyć i dochodzi do wniosku, że największym darem jaki możemy dać Panu jest nasza wiara czyli „ Jego wyznawanie.”
Powyższe utwory mają podobny temat, pomimo zupełnie innej formy. Różnią się jednak zasadniczo zarówno czasem ich powstania jak i sposobem przedstawienia samej treści. Biblia przedstawia akt stworzenia świata z pozycji wszechmocy boskiej. Odwieczny i niezależny od materii Bóg jest bezwzględnym początkiem całego stworzenia. Realizuje swoje dzieło tylko i wyłącznie dzięki własnej woli. Powtarzający się w utworze czasownik „ stworzył” oraz forma słowna: „ Niechaj... (się stanie...)” podkreślają nieograniczone możliwości tworzenia a więc wszechmoc bożą. Utwór Jana Kochanowskiego napisany został z pozycji człowieka - istoty, która w prawdzie nosi w sobie podobieństwo do Boga ale jest jednak tylko częścią świata stworzonego. Wiersz przesiąknięty jest atmosferą ogromnej wdzięczności za dar Boga jakim jest otaczający świat z całym jego porządkiem i różnorodnością. Ta wdzięczność łączy się z ogromnym podziwem i zachwytem nad otaczającą rzeczywistością. Oba utwory przedstawiają więc akt stworzenia świata wraz z całym ogromem piękna i doskonałości, jednak przedstawiony z dwóch różnych perspektyw.