Nowe i stare nazewnictwo związków chemicznych

NAZEWNICTWO TLENKÓW NIEMETALI I METALI.
Nowe nazewnictwo tlenków niemetali i metali jest ujednolicone.
Do słowa ‘tlenek’ dodajemy nazwę pierwiastka w formie rzeczownikowej, a w nawiasie piszemy wartościowość tego pierwiastka w tlenku jeżeli jest zmienna.
Stare nazewnictwo tlenków niemetali.
W nawiasie uwzględnia się liczbę atomów tlenu za pomocą przedrostków: 1 atom tlenu- tlenek; 2 atomy tlenu- dwutlenek; 3 atomy tlenu trójtlenek; 5 atomów tlenu pięciotlenek; 7 atomów tlenu- siedmiotlenek.
Nazwę niemetalu podajemy w formie rzeczownikowej; WYJĄTEK: jeżeli na jeden atom niemetalu przypada mniej niż jeden atom tlenu to stosuje się przedrostek „pod”.
Stare nazewnictwo tlenków metali.
Jeżeli metal ma stałą wartościowość to do słowa tlenek dodajemy nazwę metalu i końcówkę –owy. Jeżeli metal ma dwie wartościowości to przy niższej wartościowości piszemy końcówkę –awy, a przy wyższej –owy. Jeżeli metal ma więcej niż dwie wartościowości to do wartościowości III wyłącznie stosujemy końcówki –awy i –owy, a do wartościowości IV-VII stosujemy nazewnictwo takie jak do tlenków niemetali.
NAZEWNICTWO WODOROTLENKÓW.
Nowe nazewnictwo wodorotlenków.
Do sowa wodorotlenek dodajemy nazw metalu w formie rzeczownikowej, a w nawiasie piszemy wartościowość metalu jeśli jest zmienna.
Stare nazewnictwo wodorotlenków.
Stosuje się końcówki –awy –owy przy zmiennej wartościowości metalu.
NAZEWNICTWO WODORKÓW.
- metali- do słowa wodorek dodaje się nazwę metali w formie rzeczownikowej.
- niemetali- do nazwy niemetali dodaje się końcówkę –wodór.
NAZEWNICTWO KWASÓW.
Nazewnictwo stare i nowe kwasów beztlenowych jest ujednolicone.
Do słowa kwas dodajemy nazwę niemetalu i końcówkę –wodorowy. Jeżeli niemetal tworzy jeden kwas to stosuje się końcówkę –owy, jeżeli dwa to stosuje się końcówki –awy i –owy, jeżeli więcej niż dwa kwasy to prócz końcówek –awy, -owy stosuje się przedrostki: pod-, nad-, orto-, meta-, piro-.
Nazewnictwo nowe kwasów tlenowych.
Wszystkie kwasy tlenowe mają końcówkę –owy, a w nawiasie wartościowość niemetalu w kwasie.
NAZEWNICTWO SOLI.
Stare nazewnictwo soli.
Nazwa jest dwuczęściowa, pierwsza część pochodzi od nazwy kwasu, druga część nazwy pochodzi od metalu, stosuje się końcówki -awy, -owy w zależności od potrzeb.
Jeżeli końcówka nazwy kwasu od kwasu beztlenowego jest –wodorowy, to końcówka nazwy soli to –ek, -czek. Jeżeli końcówka nazwy kwasu od kwasu tlenowego to –awy, to soli –yn, a jeżeli końcówka nazwy kwasu od kwasu tlenowego to –owy, to końcówka nazwy soli to –an.
Nowe nazewnictwo soli.
Nazwę metalu podajemy w formie rzeczownikowej, a w nawiasie piszemy wartościowość jeżeli jest zmienna.
Jeżeli końcówka nazwy kwasu od kwasu beztlenowego to –wodorowy, to końcówka nazwy soli to –ek, -czek. Jeżeli końcówka nazwy kwasu tlenowego to –owy (+ wartościowość niemetalu w kwasie), to końcówka nazwy soli to –an (+ wartościowość niemetalu w reszcie).
NAZEWNICTWO WODOROSOLI.
MeHR- wzór ogólny wodorosoli.
W nazwie uwzględnia się liczbę atomów wodoru w jednej reszcie: 1 atom H- wodoro, 2 atomy H- diwodoro, 3 atomy H- triwodoro.
NAZEWNICTWO HYDROKSOSOLI.
MeOHR- wzór ogólny hydroksosoli.
W nazwie uwzględnia się liczbę grup OH w jednej reszcie: 1 grupa OH- hyd, 2 grupy OH-dihyd, 3 grupy OH- trihyd.