W starożytnych Atenach

Ateny są najsłynniejszą najpotężniejszą stolicą Grecji. Ateny otrzymały swoją nazwę na cześć bogini Ateny, która otaczała go szczególną opieką.

Akropol to serce Aten i najstarsza część miasta. Zbliżając się do Aten od strony morza dobrze widać spłaszczoną skałę Akropolu z kolumnami Panteonu wznoszącą się nad szeroko rozciągniętą panoramę miasta. Z Akropolu rozciąga się widok na miasto leżące u swego podnóża. Niczym wyspa wznosi się skaliste wzgórze z ruinami. U podnóża Akropolu, na przylegającym terenie, skupiają się budowle i zabytki starożytnych Aten. Mury miejskie wzniesione w V w. p.n.e. miały zaledwie 4 km długości. Patrząc na miasto w kierunku północnym od Akropolu uwagę przyciąga rozległy teren greckiej Agory.
Agora to plac i rynek znajdujący się w centrum Grecji. Miały tu swe siedziby, urzędy miejskie oraz sądy. W starożytności obie Agory, grecką i rzymską łączyła długa, prosta ulica biegnąca w kierunku zachodnim. W północnej części Agory znajduje się prostokątny placyk ze słabo zachowanymi resztkami świątyni i ołtarza Aresa. W południowej części Agory widać skomplikowany zespół fundamentów nakładających się na siebie.

Panteon był częściowo zasłonięty i ukazywał się w całej swej bryle dopiero z niewielkiej odległości. Obecnie jedynie zagłębienia wyciosane w skale świadczą o nie istniejących już rzeźbach i budowlach, toteż nawet przy najlepszej wyobraźni nie łatwo sobie odtworzyć bogaty, piękny i barwny Panteon. z oddali wydaje się, że Panteon stoi bezpośrednio na skale. W miarę zbliżania się budowla wyrasta coraz wyżej i wyżej na swej wielostopniowej podstawie, potężnieje, staje się coraz bardziej majestatyczna i okazała.