Czy każdy człowiek powinien mieć przyjaciela - rozprawka.

Rozprawke napisałam do Gimnazjum. Zawiera dwa argumenty z przykładami z literatury. Oraz dwa własne. Taki dostałam temat i taką prace napisałam. Została ona posklejana z innych prac i prawie w ogole nie przerobiona na własną. PRZEPRASZAM ! Nie zalezy mi na waszych komentarzach ani opini. Po prostu ja korzystam z tych prac więc daje 'swoja' xD^^^

Przyjaciel jest jedyną osobą z wielu, wyróżniającą się i za żadna cenę nie można go kupić. Drogą do zdobycia przyjaciela jest powolny proces oswajania. Oswajanie polega na bliższym i lepszym poznaniu, poświęcaniu swojemu przyjacielowi czasu, a także na budowaniu wzajemnego zaufania. Jest to czas, kiedy poznajemy swojego przyjaciela, obserwujemy go w różnych sytuacjach oraz włączamy go do naszego świata. Jak powiedziała Isabel Paterson : „ Przyjaciół się nie zdobywa, przyjaciol się poznaje”. Dzięki temu nie czujemy się samotni, wiemy, że mamy bliską, zaufaną osobę, na którą możemy zawsze liczyć. Warto mieć przyjaciół. W pełni zgadzam się z tym stwierdzeniem. Postaram się przekonać o jego słuszności.

W literaturze przedstawione są różne rodzaje przyjaźni: przyjaźń prawdziwa, bezinteresowna oraz przyjaźń "na pokaz". Niemalże ideałem przyjaźni są dla mnie stosunki międzyludzkie, ukazane w powieści Aleksandra Kamińskiego "Kamienie na szaniec". Przedstawiona jest tu niezwykła więź, łącząca trzech dzielnych i walecznych chłopców: Alka (Aleksego Dawidowskiego), Zośkę (Tadeusza Zawadzkiego) i Rudego (Jana Bytnara). Wszyscy trzej młodzieńcy są bardzo zgrani, ufają sobie bezgranicznie, a jeden za drugiego oddałby życie. Akcja powieści dzieje się w czasie wojny, bohaterowie nierzadko są torturowani przez Niemców, ale swych przyjaciół nigdy nie zdradzają. Wspólnie organizują akcje "odbicia" swych kompanów, pocieszają się i wspierają na duch w ciężkich chwilach. Nawet w obliczu śmierci nie boją się, gdyż są przy nich zaufane osoby.

Prawdziwa przyjaźń powinna opierać się na wzajemnym zaufaniu, tolerancji, na wzajemnej trosce. Powołam się teraz na fragment z książki Henryka Sienkiewicza pt.: „W pustyni i w puszczy”, gdzie opisana jest bezinteresowna troska o inną osobę: „[…] A gdy Staś zwrócił się do niego (tj. Chamisa) z prośbą, by przynajmniej Nel udzielił trochę pokarmu, odpowiedział śmiejąc się: - Idź żebrać. I doszło do tego, że Staś chcąc ratować Nel od głodowej śmierci - żebrał. […] Raz trafił na misjonarza który zapłakał nad losem obojga i podzielił się z nim wszystkim co miał.” Poświęcenie własnego życia, dla ratowania innego to nie lada wyczyn. Opisany w tekście Staś Tarkowski jest przykładem prawdziwego przyjaciela i powinniśmy brać z Niego przykład.

Przyjaźń jest czymś, co pozwala nam na poczucie szczęścia i zadowolenia. Dzięki temu nasze codzienne nudne dni, staja się weselsze i pełne wrażeń. Wiemy, że mamy kogoś bliskiego, komu możemy ufać i liczyć na niego w każdej sytuacji. Jednak należy pamiętać, że wiąże się z tym także "ryzyko łez" , smutek rozstań, zmartwień i cierpienia. W takich sytuacjach również należy pamiętać o przyjacielu. Nie wolno zostawiać go samego ze zmartwieniami. Trzeba go wspierać i pomagać mu, jak tylko się da. W ten sposób uczestniczymy w problemach przyjaciela, zyskujemy umiejętność rozumienia się, słuchania skarg i wyżaleń. Nasza przyjaźń rozkwita, a my stajemy się szczęśliwsi. Dobrym przykładem na zrozumienie problemu przyjaźni są słowa: "Przyjacielem jest ten kto wie o Tobie wszystko, a mimo to nie przestaje Cię kochać". Ten kawałek oddaje dokładnie to o czym powinniśmy pamiętać w przyjaźni. Przyjaciel jest osobą przy której czujemy się bezpiecznie, dlatego warto jest mieć w swoim życiu kogoś bliskiego, kto zawsze nas wysłucha i zrozumie. Ale należy pamiętać, że na przyjaźń i zaufanie trzeba sobie także zasłużyć swoimi czynami i zachowaniem.

Jeszcze jedną ważną cechą przyjaźni jest tolerancja. Bez względu na wiek, kolor skóry, czy religię ludzie powinni się szanować. Jednym z takich przykładów jest dwóch ludzi, których dzieli prawie wszystko: język, obyczaje, kultura, nawyki a także wiek i kolor skóry. Wydawało się, że w tej sytuacji nie tylko przyjaźń ale porozumienie jest niemożliwe. A mimo tego mogą stać się sobie bliżsi niż bracia. Żaden z nich nie będzie w stanie opuścić drugiego.

Na podstawie powyższych argumentów, cytatów i przytoczeń z książek mogę stwierdzić, że każdy człowiek powinien mieć przyjaciela. Taka osoba zawsze nam pomoże bez względu na wszystko. Stanie w naszej obronie i możemy mieć w niej wsparcie. Możemy się jej zwierzać, gdyż zawsze dochowa tajemnicy. Przyjaźń jest bardzo potrzebna każdemu z nas, gdyż umożliwia przetrwanie i radość bycia razem. Ułatwia również przejście w trudnych momentach, kiedy zmienność nastrojów znajduje zrozumienie u drugiej osoby. Mysle, ze samotny czlowiek nigdy nie będzie tak szczesliwy jak ten, który z kims się przyjazni. Swoje przemyslenia potwierdzam slowami Antoni’a Rosmini’a : „ Rzeczy ulegaja nieustannym zmianom, podobnie jak ludzie...Przyjaciel zas pozostaje niezmienny, co stanowi dowod, ze przyjazn jest czyms boskim i niesmiertelnym” .