Porównanie hymnu Kochanowskiego "Czego chcesz od nas Panie" i "Pieśni Słonecznej".

Hymn Kochanowskiego i Pieśń Słoneczna są dziełami chwalącymi potęgę Boga, gdyż pochodzą z tej samej epoki w dziejach literatury. Świadczą o tym apostrofy do Boga, które dostrzegamy w tych utworach.
Polski poeta zaczyna swój hymn słowami: „Czego chcesz od nas Panie, za twe hojne dary?”
Na podkreślenie zasługuje epitet „hojne dary” Ukazuje on wielkość świata, którym Bóg obdarzył człowieka.
Podmiot liryczny podziwia piękno przyrody i w ten sposób miłuje stwórcę.
”Pieśń Słoneczna” zawiera następujący zwrot do Boga: „Najwyższy, wszechpotężny dobry Panie”
Bóg w powyższych utworach spostrzegany jest jako niepokonany, dobroczynny, wielki.
Teraz przytoczę słowa hymnu Kochanowskiego: "Wszędy pełno Ciebie, Kościół Cię nie ogarnie”
Bóg wychodzi poza dogmaty głoszone przez Kościół, występuje wszędzie, ogrania przyrodę.
Obydwa teksty literackie niewątpliwie charakteryzuje patetyczna forma.
„Pieśń Słoneczna” jest jednym z utworów tworzących dzieło „Kwiatki św. Franciszka”
Podmiot liryczny podziwia naturę i otaczający go świat. Wymienia liczne zjawiska i rzeczy:
”Pochwalony bądź, Panie, przez brata naszego, księżyc[...]’
Ogień, księżyc, wiatr są uosobione, gdyż nazywane są w tym utworze braćmi.
Oznacza to, że podmiot liryczny pragnie, by ludzie sławili Boga widząc wspaniałe zjawiska jakie on stworzył.
Powtarzany często jest zwrot: „Pochwalony bądź, Panie”
Liczne powtórzenia wskazują na charakter utworu, który to ma przede wszystkim chwalić potęgę Boga.
Pod koniec utworu mamy do czynienia z apostrofą do wszystkich czytelników:
”Chwalcie i błogosławcie Pana, i czyńcie Mu dzięki, i służcie Mu z wielką pokorą”
Reasumując, w obydwu utworach, człowiek przyjmuję postawę wdzięczności wobec Stwórcy.
Spotykamy się z wizjami idealnego świata, w którym to ludzie nieustannie mogą podziwiać naturę.
Widoczny jest optymizm w rozważanych tekstach. W „Pieśni Słonecznej” widoczna jest radość życia bohatera podziwiającego świat i Boga. Optymizm w utworze Kochanowskiego oparty jest na przekonaniu, że dobroć boska nigdy nie ustaje. Podsumowując, obydwa utwory literackie są dosyć podobne pod względem przesłania, jakie ze sobą niosą. Świadczy to o tym, że literatura Średniowiecza opierała na często powtarzających się motywach.