Na czym polegał tragizm Edypa?

“Król Edyp” Sofoklesa to klasyczna tragedia grecka z okresu renesansu, która przywołuje jeden z najważniejszych mitów genealogicznych - mit o rodzie Labdakidów. Tematem tej tragedii jest los Edypa, człowieka obciążonego klątwą, któremu nie udaje się uniknąć straszliwego losu, mimo że bardzo się stara.
Edyp narodził się jako syn Lajosa i Jokasty. Krótko po narodzinach przepowiednia głosiła, że Edyp zostanie mordercą ojca i mężem matki. Zrozpaczeni wróżbą rodzice rozkazali go zabić. Ocalony przez pasterzy Edyp trafił na dwór Koryntu, gdzie wychowywała go para królewska. Tym samym wypełnił przepowiednię o której nie miał pojęcia. Wiódł szczęśliwe życie, które uległo szybkiej zmianie. Edyp zapragnął poznać swoją przyszłość i w tym celu udał się do wyroczni w Delfach. Poznając ciążącą na nim klątwę, młodzieniec opuścił swoich rodziców, gdyż nie wiedział, że są to jego przybrani rodzice. W drodze spotyka podróżnego, który nie chciał mu ustąpić z drogi. W wyniku czego Edyp morduje intruza. Tak wypełnia się pierwsza część przepowiedni - Edyp zostaje ojcobójcą. Celem wędrówki Edypa stały się Teby. Po dotarciu do rodzinnego miasta przedstawił się jako nowy członek społeczności i bardzo szybko zasymilował się z tamtejszą ludnością. Rozwiązał zagadkę okrutnego Sfinksa, nękającego Teby i tym samym zasiadł na tronie. Ożenił się z Jokastą, wdową po królu. Tak wypełnia się druga część przepowiedni - Edyp staje się kazirodcą. Edyp był mądrym i rozsądnym władcą, kochanym i cenionym przez lud, jednak po kilku latach szczęśliwego panowania na miasto spadła zaraza. Przepowiednia głosiła, że w mieście jest zabójca Lajosa. Dopóki nie odnajdą mordercy, miasto nie zazna spokoju. Edyp zapewnia lud, że pomści mordercę. Nie miał wówczas pojęcia, że szukaną osobą jest on sam, choć przestrzegał go wieszcz Terezjasz, mówiąc:
“którego szukasz, ty jesteś mordercą”. Edyp zarzucił Terezjaszowi zmowę, by zrzucić go z tronu. Nie dopuszczał takiej myśli. Przyjął je z trwogą, niedowierzaniem, dystansem. Nie mógł pojąć zaistniałej sytuacji. Edyp formułując karę wydał wyrok na samego siebie:
“Ja zaś przysięgam zgodnie z Boga wolą pomścić zmarłego.
Niech sprawcy czynu - wielu lub jeden - nędzną śmiercią zginą! ....”
To zdarzenie ukazuje największy tragizm bohatera dramatu.
Wszelkie wątpliwości rozwiewa pasterz, który przebywał wówczas w Tebach. Edyp uświadomił sobie co uczynił – zabił ojca, poślubił matkę i spłodził czworo dzieci. Katastrofy dopełnia jeszcze samobójcza śmierć Jokasty. Bohater wstydzi się swoich czynów. Staje się człowiekiem nieszczęśliwym, przekonanym o swojej winie. Dopuścił się olbrzymiej hańby. Winą obarcza Apollina, który jako bóg przepowiedni nie wyjawił mu tajemnicy jego pochodzenia i dopuścił do tylu nieszczęść. Jednak bohater doskonale zdaje sobie sprawę ze swych negatywnych czynów i dlatego stara się odpokutować swoje winy. Wykłuwa sobie oczy i opuszcza miasto. Ojcu towarzyszyły na wygnaniu jego córki: Antygona i Ismena.
Podsumowując stwierdzam, iż tragizm Edypa polega na ciążącym nad nim fatum. Jego życie już z góry było przesądzone i cokolwiek by nie uczynił, każdy krok zbliżał go do tragedii. Edyp jest przykładem postaci, która sama jest przyczyną swoich nieszczęść, z którymi pragnie walczyć.