Sinice

Sinice (Cyanophyta, Cyanobacteria), gromada zaliczana do królestwa bez jądrowych.

Organizmy jedno- lub wielokomórkowe, samożywne, zawierające chlorofil i maskujące go barwniki: niebieski fikocyjan, czerwoną fikoerytrynę i żółty karoten. Żyją pojedynczo lub w nitkowatych koloniach, niektóre wykazują zdolność aktywnego ruchu.

Rozmnażanie następuje przez podział, płciowych form dotychczas nie zaobserwowano (rozmnażanie). Mają zdolność wiązania azotu atmosferycznego, są organizmami pionierskimi, powszechnie występującymi w wodzie, w planktonie, wywołując niekiedy barwne zakwity, w osadach dennych oraz na roślinach wodnych, a także na lądzie, w glebie, na korze drzew, itp. Mogą żyć w gorących źródłach, w temperaturze do 85C.

Nadmiar sinic w zbiornikach wodnych jest niekorzystny, wydzielają bowiem substancje trujące, mogące stwarzać niebezpieczeństwo dla zwierząt. Niekiedy wzbogacają glebę w związki azotowe, a w niektórych krajach (Japonia, Chiny) są zbierane i spożywane.


Sinica, cyjanoza, sine zabarwienie skóry i błon śluzowych wywołane zwiększeniem zawartości hemoglobiny zredukowanej (odtlenionej) we krwi (ponad 5 g na 100 ml). Przy prawidłowej zawartości hemoglobiny we krwi świadczy o zmniejszeniu ilości tlenu przenoszonego przez krew i zagrażającym lub istniejącym niedotlenieniu tkanek.

Przyczynami sinicy są: zaburzenia oddychania, niewydolność krążenia, przecieki żylno-tętnicze, np. we wrodzonych wadach serca.

Przy pierwotnych zaburzeniach oddychania sinica ma odcień śliwkowy i jest bardzo intensywna wskutek rozszerzenia naczyń włosowatych skóry. Przy pierwotnych zaburzeniach krążenia sinica ma odcień szary.

Sine zabarwienie skóry występuje również w zatruciach, np.: fenacetyną, sulfonamidami, azotynami, ze względu na powstanie methemoglobinemii (odcień sinicy czekoladowobrunatny) i sulfhemoglobinemii (odcień sinicy ołowiowo błękitny lub różowo lila).

Ze względu na źródło przyczyny sinicy wyróżniamy:

1) sinicę centralną będącą wynikiem przeciekania krwi żylnej do układu tętniczego (np. we wrodzonych wadach serca) lub zmniejszonej wymiany tlenowej w płucach, spowodowanej czynnikami sercowymi (przekrwienny zastój płucny, zespół płucno -sercowy i in.). Wyraźnie dostrzegalna na błonach śluzowych jamy ustnej.

2) sinicę obwodową powstającą w wyniku zwolnienia przepływu krwi w układzie naczyń włosowatych zwiększenia poboru tlenu przez tkanki. Jest szczególnie wyraźna na nosie, uszach, palcach.