Człowiek wobec losu na podstawie fragmentu tragedii Sofoklesa "Król Edyp"

Przedstawiony do analizy fragment znajduje się w utworze Sofoklesa " Król Edyp", a dokładnie w Epejsodionie: 1 i 2 oraz w Exodosie. Źródłem tematu tej tragedii jest "Mit o Labdakidach".

Edyp za wszelką cenę chce poznać prawdę o zabójstwie Lajosa. Przywołuje do siebie ślepego wróżbitę Tyrezjasza. Edyp jest pełen szacunku i uznania dla wróżbity, nie ma wątpliwości co do autorytetu Apollina i prawdy jego wyroczni, której do tej pory nie kwestionował. Tyrezjasz uważa, że w prawdzie jest moc i potęga. Lecz w tym momencie Edyp zaczyna nieco kpić z jego osoby. Wróżbita daje mu do zrozumienia, że będzie pośmiewiskiem innych, urągowiskiem. Edyp unosi się gniewem. Podejrzewa Tyrezjasza o zabójstwo Lajosa, a następnie o spisek z Kreonem. Oskarża Kreona o nasłanie na niego wróżbity. Jokasta- żona, a zarazem matka Edypa przedstawia mu dokładne miejsce i czas śmierci swojego męża. Nie wierzy zbytnio we wróżby Apolla, ponieważ nie wie jednej bardzo ważnej rzeczy, że Edyp jest jej synem. Gdyby była tego świadoma wszystkie przepowiednie stałyby się dla niej realne. Edyp po tym jak poznaje prawdę złorzeczy swojemu losowi. Los pogrąża go w bólu, smutku i zniewadze. Budowa tragedii jest podporządkowana ściśle określonym regułom. Główną z nich jest zasada trzech jedności. Człowiek jest istota bezsilną wobec swego losu, jaki został mu preznaczony, dany. Sens tragedii Sofoklesa polega na tym, że Edyp nie ma żadnej winy, a los który go spotkał nie jest karą. Autor ukazuje nam bohatera jako sprawiedliwego, przestrzegającego praw boskich, pełnego miłości do swego ludu. Władca mimo wartości swego umysłu i charakteru, energii i odwagi jest bezsilny wobec niedocieczonego losu. Właściwe i logiczne rozumowanie sprowadziło bohatera na fałszywe drogi i ściągnęło katastrofę. Tacy jesteśmy również my- współcześnie żyjący ludzie, bezsilni wobec przeciwności losu. Człowiek jest kruchy. Naszym światem rządzi przypadek, opieranie swego postępowania na przesłankach jest błędem.