Charakterystyka Harpagona.

Głównym bohaterem „Skąpca” Moliera jest Harpagon. Jego imię z języka greckiego oznacza drapieżnego, z zakrzywionymi szponami, chciwca, zdziercę, rabusia. Miał około 60 lat. Mieszkał w Paryżu, w domu wraz z dorosłymi dziećmi Kleantem i Elizą oraz z niewielką liczbą służby. Był wdowcem, który zajmował się lichwą.

Harpagon jest chudym, przygarbionym człowiekiem. Na nosie ma okulary i ubiera sie w stare i niemodne ciuchy. Ma siwą brodę, kuleje, trzęsą mu się ręce i ma astmę. Jego wygląd zewnętrzny wiąże się ze skąpstwem, gdyby nie był aż tak pazerny na pieniądze, to mógłby wyglądać całkiem inaczej. Nosiłby całkiem inne ubrania i w ogóle byłby innym człowiekiem.

Główny bohater tego dzieła, posiada dwa oblicza. Na co dzień dla domowników i służby jest surowy, bezlitosny, „porywczość ojca i wymówki rodzinie”, skąpy, córkę uważa za darmozjada, dzieci wychowywane są w samopas, skąpił im pieniędzy nawet na podstawowe potrzeby. Dla swoich nielicznych służących jest człowiekiem bez serca. Nie płacił służbie, nie ufał im, bije ich, oskarża bez powodów, gardzi nimi. Starał się oszczędzać na wszystkim, nawet głodził swoje konie, ponieważ uważał, że nie robią nic całymi dniami. Inaczej zachowywał się w stosunku do gości i Marianny, która była wybranką jego serca. Był dla nich miły, grzeczny, uprzejmy, całkiem inny niż na co dzień, jeżeli tylko w grę nie wchodziły pieniądze.

Według mnie Harpagon to człowiek niebywale pazerny, opętany przez manię gromadzenia pieniędzy i złota. Prawdziwy chciwiec, krętacz i awanturnik. W osiąganiu swojego celu był pozbawiony serca, bez żadnych skrupułów. „Ten bezmiar skąpstwa i surowości, z jaką obchodzi się z dziećmi, zdolne są usprawiedliwić najśmielszą decyzję”. W jego słowniku słowo „dać” nie istniało. Skąpstwo odbijało się na jego życiu codziennym, można powiedzieć, że jest chory na punkcie gromadzenia pieniędzy, a miłość do nich jest dominującą cechą jego charakteru. Gdy zniknęła szkatułka z bogactwem, którą traktował jak osobę najważniejszą na świecie, wpadł w szał. „O cóż za zbieg niedoli! Cóż za nawał rozpaczy!”. Wielka rozpacz wypełniła nagle jego życie, utracił jego sens.

Sądzę, że Harpagon jest postacią, którą warto pokazać w teatrze, ponieważ daje nam ona dużo do myślenia, wzbudza politowanie i śmiech. Komedia z jego udziałem byłaby naprawdę dobrym widowiskiem. Harpagon jest wyrazistą postacią. „Skąpiec” to ponadczasowa sztuka. Ukazuje ona ludzką wadę, czyli miłość do pieniędzy. Jest ona prawdziwa zarówno teraz, jak i w czasie, gdy była pisana, dlatego tez warto by było ukazać ją z głównym bohaterem w