Charakterystyka rycerstwa krzyżackiego w powieści H. Sienkiewicza.

Krzyżacy to zakon rycerski, jako wyższa warstwa społeczna sprawowali władze nad biedniejszymi od siebie ludźmi. Na czele zakonu stał wysoki mistrz i kapituła. Ukazani zostali w powieści Henryka Sienkiewicza. Ich przedstawicielami byli między innymi: Hugo Danveld-Rotgier-Zygfryfd de Lowe-Konrad von Jungingen-Ulryk von Jungingen-Kuno Liechtenstein.
Na co dzień zakonnicy ubierali zbroje oraz białe płaszcze z charakterystycznymi czarnymi krzyżami-symbolami wiary. Na głowach nosili stalowe hełmy przyozdobione pawimi piórami. Podczas walki posługiwali się mieczami i tarczami. Jeździli na koniach, które miały na sobie białe płótno z otworami na oczy.
Krzyżacy nie przestrzegali zasad kodeksu rycerskiego .Rycerze zakonni byli okrutni i bezwzględni, z zimną krwią zabijali dzieci, kobiety oraz duchowieństwo, co było niedopuszczalne dla rycerza w tamtych czasach, a tym bardziej zakonnego. Powołaniem Krzyżaków powinno być pomaganie ludziom słabszym i biedniejszym, ale i w tym przypadku było inaczej, okazywali oni takim osobom pogardę, znęcają się nad nimi. Na swoich podwładnych nakładali ogromne podatki aby wciąż się bogacić, a ich pogrążać i zmuszać przez to do cięższej pracy. Byli okropnie zakłamani i fałszywi.
W Zakonie najgorsze było to, że był zbyt pewny siebie. Nikogo się nie bał, twierdził, że jest najpotężniejszy, że jeżeli przyjdzie do walki z Polską to wygra ją bez najmniejszej przeszkody i będzie miał władzę w całej Europie. I ta pewność doprowadziła Krzyżaków do zguby. Kierowała nimi przede wszystkim chciwość i żądza władzy. Pomimo tego, że jako zakonnicy, ślubowali życie w ubóstwie, to i tak mieli wielkie bogactwa, a ich pałace i dwory pełne były przepychu. Misją Zakonu było wprowadzenie wiary chrześcijańskiej. Niestety zakonnicy zaczęli wykorzystywać to do swoich własnych celów, czyli zdobycia władzy. Honor dla Krzyżaka był bez znaczenia, nie zależało im na dobrej opinii. Przez takie zachowanie ludzie odczuwali do nich nienawiść.
Oczywiście nie wszyscy Krzyżacy postępowali w podobny sposób. Nie brak w zakonie postaci szlachetnych i uczciwych, jak choćby wielki mistrz Konrad von Jungingen i jego brat Ulryk.
Henryk Sienkiewicz autor książki ukazuje tę grupę jako złych. Są oni negatywnymi bohaterami tej powieści. Sam autor jest polakiem i stoi po stronie swych rodaków.
Po przeczytaniu książki narastała we mnie złość i nienawiść do Krzyżaków. Z hasłem „Zakon Krzyżacki” kojarzą mi się tylko złe rzeczy. Nie wzbudzają oni w czytelniku żadnych pozytywnych emocji.