Pałac w Wilanowie

Pałac w Wilanowie - pałac barokowy znajdujący się w warszawskim Wilanowie. Wzniesiony w latach 1677-1696 dla króla Jana III Sobieskiego według projektu Augustyna Locciego i rozbudowany (skrzydła boczne) przez kolejnych właścicieli Wilanowa.
Wystrój sztukatorski i malarski pałacu jest dziełem tej miary tworców co Józef Szymon Bellotti, Jerzy Siemiginowski-Eleuter, Michelangelo Palloni, Claude Callot.
Początkowo była to typowa podmiejska rezydencja magnacka, w kształcie dworu polskiego z alkierzami. W kształcie z 1696 reprezentuje charakterystyczny typ barokowej rezydencji podmiejskiej entre cour et jardin (między dziedzińcem i ogrodem). W latach 1723-1729 dodano skrzydła boczne projektu Józefa Fontany.
Po śmierci króla Pałac stał się własnością jego synów, natomiast w 1720 roku mocno podupadłą rezydencję nabyła jedna z najbogatszych kobiet w ówczesnej Polsce – Elżbieta Sieniawska. Przez 9 kolejnych lat kontynuowała prace budowlane rozpoczęte przez Sobieskiego. Wtedy właśnie powstały boczne skrzydła, której to inwestycji król nie zdążył już zrealizować. Po śmierci Sieniawskiej właścicielką Wilanowa została jej córka Maria Zofia Denhoffowa, po mężu Czartoryska. W 1730 roku Pałac na trzy lata znalazł się w rękach króla Augusta II Mocnego, który dokonał w rezydencji wielu zmian, szczególnie jeżeli chodzi o wystrój wnętrz. W połowie XVIII wieku dobra wilanowskie odziedziczyła córka Czartoryskich, marszałkowa Izabela Lubomirska, za rządów której Wilanów znów zaczął błyszczeć dawnym blaskiem. W 69 lat później księżna marszałkowa przekazała Wilanów swojej córce i jej małżonkowi Stanisławowi Kostce Potockiemu. Dzięki jego staraniom w 1805 roku w Wilanowie otwarte zostało jedno z pierwszych muzeów w Polsce. Rodzina Potockich z Wilanowem związana była aż do 1892 roku, kiedy to ostatnia z rodu Aleksandra zapisała włości swemu kuzynowi Ksaweremu Branickiemu. Ród Branickich zamieszkiwał w Wilanowie do roku 1945, kiedy to Pałac przejęty został przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Pałac w Wilanowie należy on do tych nielicznych zabytków w Warszawie, które w niezmienionej postaci przetrwały okres II wojny światowej.
Na jego wyjątkową wartość składa się oryginalna architektura - efekt połączenia sztuki europejskiej ze staropolską tradycją budowlaną oraz zachowany wystrój malarsko-rzeźbiarski elewacji i wnętrz pałacowych, który w nawiązaniu do symboliki antycznej głosi apoteozę rodu Sobieskich i gloryfikację sukcesów militarnych króla. Parter pałacu - najważniejsza, reprezentacyjna partia - zawiera historyczne wnętrza mieszkalne z XVII, XVIII i XIX w., bogato dekorowane XVII-XIX-wiecznymi malowidłami ściennymi i plafonowymi, dekoracjami stiukowymi, barwnymi tkaninami i wykładzinami ceramicznymi - w nich (jak niegdyś) liczne dzieła malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego, wśród nich najcenniejsze to: kolekcja malarstwa polskiego i europejskiego XVI-XIX w., w tym Galeria Portretu Polskiego - m.in. bogaty zbiór portretów sarmackich i trumiennych, wizerunki właścicieli Wilanowa z licznymi portretami Jana III i jego rodziny, a także słynny Portret Stanisława Kostki Potockiego pędzla J. L. Davida; kolekcja rzeźby starożytnej i waz etruskich, ceramiki miśnieńskiej, emalii z Limoges, augsburskich wyrobów złotniczych, sreber i brązów francuskich XIX w., mebli saskich, angielskich i francuskich oraz militariów. W pokojach I piętra południowego skrzydła pałacu, posiadających zachowaną pseudochińska dekorację ścian i sufitów, zostały urządzone tzw. pokoiki chińskie, z typowo "muzealną" ekspozycją sztuki dalekowschodniej oraz imitujących ją wyrobów europejskich\
Zespół pałacowo-parkowy w Wilanowie jest nie tylko bezcennym świadectwem dawnej świetności Rzeczypospolitej, ale również miejscem wydarzeń kulturalnych, koncertów i spotkań. Do najbardziej znanych imprez należą: Letnie Koncerty Królewskie w Ogrodzie Różanym oraz Międzynarodowa Letnia Akademia Muzyki Dawnej. Pod patronatem Burmistrza Gminy Warszawa-Wilanów spotykają się tu młodzi muzycy i ich mistrzowie z całego świata.
Wraz z otaczającym go parkiem i zabudowaniami, który przetrwał czasy zaborów, wojen i okupacji, zachowując swe autentyczne walory historyczne i artystyczne, należy do najcenniejszych zabytków polskiej kultury narodowej.
Obecne przeznaczenie pałacu to przede wszystkim zwiedzanie.
Uważam ze pałac jest piękny, jest godzien podziwu.. Jest monumentalną budowlą i wspaniale obrazuje okres baroku w architekturze polskiej.