„Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią” jest najdłuższym polskim wierszem średniowiecznym o charakterze moralistyczno-dydaktycznym. Prezentuje on typowo średniowieczny wizerunek śmierci w postaci rozkładającego się ciała kobiety. Atrybutem jej władzy jest kosa. W utworze występują elementy religijne i świeckie.
Przykłady religijnych to: obraz śmierci, wzbudzenie przed nią lęku oraz myśl, że za uczciwe życie czeka człowieka nagroda-wieczne szczęście w raju, zaś za grzechy w życiu doczesnym :piekielne żałości”.
Do pierwiastków świeckich występujących w tym utworze można zaliczyć krytykę duchowieństwa za obżarstwo i pijaństwo, oszustwa i nieuczciwość kupców, niemoralność kobiet, nieuczciwość i niesprawiedliwość sędziów. W utworze spotykamy się z personifikacją pojęcia śmierci.
Przeczytaj podobne teksty
- 82% Opis śmierci na podstawie utworu "Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią "
- 84% "Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią" - notatka.
- 85% Czy rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią miała uczyć, starszyć czy bawić czytelnika?
- 85% Światopoglądowa, dydaktyczna i satyryczna funkcja utworu "Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią".
Treść zweryfikowana i sprawdzona
Zgodnie z misją, Redakcja serwisu dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne i sprawdzone treści edukacyjne.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.