Konflikt tragiczny w "Antygonie"

Konflikt tragiczny w „Antygonie” Sofoklesa polega na istnieniu dwóch równorzędnych racji, mianowicie prawa boskiego oraz prawa ziemskiego, pomiędzy którymi nie sposób dokonać wyboru. Pierwsze z praw reprezentuje Antygona. Jako kochająca siostra, wierna prawu boskiemu decyduje się na pochowanie zwłok swojego brata, Polinejkesa. W przeciwnym wypadku, jego ciało nie zostałoby tylko zhańbione, lecz zgodnie z wierzeniami religijnymi Greków jego dusza nie zaznała by spokoju. Decydując się na pochowanie ciała zmarłego brata Antygona łamie prawo państwowe - król Kreon, zabronił pod groźbą śmierci na pochówek ciała Polinejkesa, który został uznany za zdrajcę. Od tego czynu próbuje ją odwieźć Ismena, jej siostra. Antygona jednak ciągle kieruje się miłością do brata i nie chce się na to zgodzić. Wie doskonale co ją czeka w przypadku złamania nakazu króla, mimo to zdobywa się na tak szlachetny czyn i chowa ciało Polinejkesa. Rozwścieczony Kreon wydaje wyrok śmierci. Jego wola jednak nie zostaje spełniona, gdyż Antygona popełnia samobójstwo.

Drugim bohaterem tragicznym w „Antygonie” jest Kreon. Nieszczęsny król jest zmuszony do podjęcia decyzji, od której zależy jego dalsza władza. Jeśli pokieruje się sumieniem i uczuciami rodzinnymi, w oczach poddanych stanie się niegodnym swego stanowiska i zostanie odsunięty od władzy. Jeśli postąpi przeciwnie - stanie się nikim w oczach rodziny. Kreon zapomina o odwiecznym prawie boskim, które nakazuje grzebanie zwłok. Dopiero gdy widzi ile osób ginie przez niego - a są to jego bliscy, Kreon dostrzega swój błąd. Na naprawę go jest już jednak za późno. Zrozpaczony Kreon pragnie już tylko śmierci, która uwolniłaby go od cierpienia i poczucia winy.