Mit o Wojnie Trojańskiej

Pewnego razu na Olimpie odbywało się wesele Tetydy i Peleusa, na które nie zaproszono jednej z bogiń, Eris. Ta z chęci zemsty rzuciła miedzy 3 zgromadzone boginie jabłko z napisem „dla najpiękniejszej”. Atenę, Afrodytę i Herę miał pogodzić Parys, syn Priama ( władca Troi). Według przepowiedni to właśnie syn władców Troi miał zniszczyć ojczyste miasto. Młody sędzia miał trudny wybór. Miał do wyboru: Najpiękniejszą kobietę od Afrodyt, bogactwo od Hery i dar mądrości od Ateny. Parys wybrał Afrodytę, która podarowała mu Helenę, żonę władcy Sparty. Książę udał się na południe Grecji do Menelaosa. Ten przyjął go godnie i serdecznie, lecz musiał on wyjechać i zostawił „gościa z prośbą”. Parys postanowił jednak nie czekać na powrót Menelaosa i porwał Helenę. Za pogwałcenie świętego prawa Grecy, wypowiedzieli wojnę Troi. Utworzyli potężną armię z Agamemnonem na czele, który był równocześnie bratem Menelaosa. Ajaks, Odyseusz, Diomedes, Nestor i Achilles to jedni z największych greckich wojowników. Gdy wojska Greckie dotarły pod Troje rozpoczęło się, trwające 10 lat, oblężenie. Wojna wyglądała w ten sposób, że żołnierze pojedynczo toczyli pojedynki, a potem wracali do obozów.

Walczyli również Achilles i Hektor (brat Parysa), Achilles był kąpany przez matkę w Styksie, przez co nie można go było zabić inaczej niż trafiając go w piętę, za która matka go trzymała.

Achilles jednak nie chciał walczyć, ponieważ zabrano mu brankę przez co trojańczycy zaczęli wygrywać. Przyjaciel Achillesa - Partokles - wziął jego zbroje i stanął do walki z Hektorem, poległ jednak w tej walce. Matka Achillesa poprosiła Hefajstosa, aby wykuł jeszcze lepsza zbroje dla Achillesa, i gdy ten to zrobił, Achilles stanął do walki z nim. Wygrał oczywiście walkę i potem ciągnął zwłoki Hektora za rydwanem do obozu. Później oddaje ciało królowi Troi.

Achillesa zabił dopiero Parys, trafiając strzałą w jego piętę. Niestety niedługo potem i Parys ginie, a Helena zostaje wydana za jego młodszego brata Deifoba. Ta, pomogła Odyseuszowi i Diomedesowi ukraś posąg Ateny, który chronił Troję przed zniszczeniem. Obywatel miasta, którzy zwątpili, po utracie Parysa i Hektora, w zwycięstwo, ze zdumieniem spostrzegli jak pewnego dnia wojska greckie odpłynęły pozostawiając po sobie tylko drewnianego konia. Pomimo sprzeciwów kapłana Laokoona i jego dwóch synów, konia wprowadzono do miasta. Kapłan i jego synowie zginęli, podczas walki z dwoma wężami, które pojawiły się znienacka na równinie przed miastem. Trojanie ucztowali i cieszyli się z nieoczekiwanego zwycięstwa i „prezentu” od Greków. Jak się później okazało we wnętrzu konia był Odyseusz z jedenastoma wojownikami. Ci wyszli pod osłoną nocy z konia i otworzyli bramę miasta, otwierając tym samym drogę dla greckiej armii. Większość Trojan zginęła, a kobiety zostały wzięte w niewolę. Menelaos zabił Deifoba i podobnie miał postąpić z swą żoną, lecz gdy ujrzał Helenę serce jego zmiękło i pogodził się z nią. I tak, zgodnie z przepowiednią po 10 latach, Troją została zniszczona...