"Balon" Adama Naruszewicza to przykład oświeceniowego wiersza klasycystycznego, czyli takiego, który bazuje na normach i zasadach poetyckich zaczerpniętych ze starożytności. Utwór ten należy do poezji okolicznościowej.
Na kompozycję utworu składają się trzy części. W pierwszej, zbudowanej z sześciu strof, opisywany jest przez autora lot balonu.
Następnie w drugiej części utworu autor skupia się na ukazaniu reakcji społeczeństwa na lot balonu. Posługuje się pytaniem merytorycznym: "Gminie, ku rzadkiej zbiegły zabawce, Jakież ci cuda mózg kryśli?" oraz wyszukanym słownictwem.
Natomiast, w trzecim, ostatnim fragmencie wiersza znajduje się konkluzja, czyli podsumowanie utworu. Naruszewicz nawiązuje do sytuacji politycznej w Polsce: "Tego się styru w pogodnej porze, gdy ujął mężny Sarmata".
"Balon" A. Naruszewicza prezentuje społeczną oraz polityczną postawę ludzi oświecenia. Dlatego utwór jest podporządkowany ówczesnym zaleceniom poetyki normatywnej takim jak-harmonia, racjonalizm i dydaktyzm.
W dwóch ostatnich strofach wydarzenie-lot balonem, autor umieszcza w ówczesną sytuację polityczną Polski. Naruszewicz wypowiadający się nie tylko ze stanowiska racjonalisty, ale także patrioty, ma nadzieję na naprawę Rzeczpospolitej możliwą tylko dzięki rozumnemu sterowaniu.