Tendencje filozoficzne europy XX-lecia międzywojennego

Człowiek w okresie XX-lecia był silny, ale jednocześnie stał się zagubiony.

Tendencje filozoficzne europy XX-lecia międzywojennego:

a) Behawioryzm — nazwa pochodzi od słowa behavior i oznacza zachowanie, postępowanie. Twórcy tej koncepcji twierdzili, że człowieka można poznać tylko przez obserwacje jego zachowania i postępowania, niejako z zewnątrz. Odrzucano duszę człowieka.

b) Freudyzm — twórcą tej teorii jest wiedeński neurolog Zygmunt Freud. Zastanawiając się nad podłożem nerwic, doszedł do przekonania, że ich pierwotną przyczyną jest tłumienie naturalnych, wrodzonych człowieczych instynktów i poglądów. W psychice ludzkiej rozróżnia się 3 warstwy:
- jaźń (ego) jest to warstwa najbardziej ustabilizowana kierowana rozumem i uzależniona od świata zewnętrznego warstwa psychiki
- id jest to zbiór popędów i pożądań, które tkwią w człowieku, choć sobie tego nie uświadamia. Warstwa ta to dynamiczny żywioł niepodlegający władzy rozumu i z największym trudem daje się opanować.
- super ego jest to zakodowany w psychice człowieka wzorzec wymogów norm kulturowych, tradycyjnych i religijnych.

Jeżeli między id i super ego dojdzie do konfliktu, to jest to przyczyną stresu, nerwic i chorób psychicznych.

c) Egzystencjalizm — twórcami tego kierunku są Martin Heidegger, J.P. Sartre, A. Camus. Twierdzili oni, że człowiek przeżywa tzw. lęki egzystencjalne, są to lęki przed życiem i śmiercią

d) Katastrofizm — kierunek głoszący szybki upadek świata, cywilizacji.