Ile jest w nas z Sarmatów? Odpowiedź uzasadnij.

Historycy czasów odrodzenia uważali, że polska szlachta wywodzi się od starożytnego plemienia Sarmatów – ludzi bardzo walecznych i odważnych. Sarmatom przypisywano wyśmienite cechy, takie jak: męstwo, przywiązanie do tradycji, lojalność, patriotyzm. Polskiej szlachcie bardzo odpowiadała taka wizja ich pochodzenia, więc zaczęli doszukiwać się swoich korzeni i tworzyć drzewa genealogiczne oparte na sarmackich przodkach. Z czasem jednak idee i zalety sarmackiej szlachty znacznie się zmieniły, zaczęto wiązać tę nazwę z negatywnymi cechami Polaków. Waleczność przeobraziła się w awanturnictwo, patriotyzm w anarchię, dwujęzyczność (posługiwano się dwoma językami: polskim i łacińskim) zaś w makaronizowanie, czyli wplatanie w tekst rodzimy wyrazów i zwrotów obcych. Dumę narodową Polaków zastąpiło skupienie na własnej doskonałości oraz świadomości własnej wartości, znaczenia i możliwości (megalomania). Pod koniec baroku sarmatyzm nie był już synonimem świetności, lecz zniszczenia i zatarcia się jakości życia rycerstwa polskiego.

Czy we współczesnych ludziach można odnaleźć cechy sarmatów? Na pewno tak. Mimo że współcześnie znacznie różnimy się wyglądem i sposobem życia od barokowej szlachty, nadal przejawiamy jej cechy. Ludzie o takim charakterze, są to zazwyczaj ludzie bogaci, myślący, że mając pieniądze mogą mieć wszystko, że wszystko można kupić. Nie myślą oni o innych, często zapominając nawet o własnej rodzinie, uważając, że kupując im jakiś prezent bądź wypisując czek na jakąś większą sumę wynagrodzą najbliższym zlekceważenie i brak zrozumienia oraz zainteresowania. Przedstawiciele tych dobrze sytuowanych warstw społecznych sądzą, że mogą robić wszystko nie ponosząc żadnych konsekwencji, nie posiadają żadnych wad a same najwspanialsze zalety. Afiszują swoje dylematy, przedstawiają je jako problemy najwyższej wagi, gdy dla przeciętnego człowieka nie są one żadnym problem, a jeśli nawet są – stara się je rozwiązać spokojnie, bez niepotrzebnych słów, gestów czy czynów. Rzadkością wśród teraźniejszych sarmatów jest zajmowanie się kwestiami przyziemnymi, uważają, że są stworzeni do wyższych celów, i zazwyczaj jest to jedna wielka pomyłka.

Uważam, że zachowanie współczesnych jak i ówczesnych Sarmatów nie jest dobre i nie należy go akceptować, ale tępić. Postrzeganie świata nie zmieniło się znacząco od tamtych czasów, widać kultura sarmacka pozostała w naszej kulturze, a także w genach, wywołując ogromny wpływ na kolejne epoki. Patrząc z boku jestem zmuszona stwierdzić, że ludzi myślących tylko o sobie i pieniądzach jest coraz więcej, a ich liczba stale rośnie. Nie jest to korzystne dla naszego narodu: ludzie wkrótce zaczną myśleć tylko o sobie i swoich problemach, zapominając o całym świecie. Według mnie powinniśmy przeciwstawiać się takiemu zachowaniu, bo może ono zniszczyć nie tylko Polaków, ale i inne społeczeństwa.