Dalsze losy Kordiana

Dalsze losy Kordiana

„Kordian” Juliusza Słowackiego to flagowe dzieło literackie polskiego romantyzmu. Kordian cierpi na charakterystyczny dla bohaterów romantycznych kryzys tożsamości. Cierpi na „chorobę wieku”, która powoduje jego pasywność i uniemożliwia jakiekolwiek działanie. Marzy o wielkich czynach i ideach, lecz nie może zrealizować swoich pragnień. Przed pójściem w ślady przyjaciela, który popełnił samobójstwo, może go ocalić tylko jakiś doniosły cel.
W I akcie piętnastoletni chłopiec słucha wspomnień starego sługi, Grzegorza. Przeżywa również nieszczęśliwą miłość do Laury. Niespełnione marzenia i nieszczęśliwa miłość prowadzi do jego próby samobójczej. Próba samobójcza się nie udaje… nawet z tym nie może sobie poradzić. W II akcie głównego bohatera czekają kolejne rozczarowania. Podróżując po europejskich krajach odwiedza Londyn, Doker, Rzym i Szwajcarię, gdzie na szczycie Mont Blanc wygłasza swój słynny monolog. Doznaje ogromnego zawodu, poznaje prawdziwy świat gdzie liczą się jedynie zyski, a nie liczy się dobro, miłość czy uczciwość. Jego kolejna porażka skłania go do powrotu do kraju i walki z rosyjskim zaborcą, carem, wzorując się na XIV- wiecznym bohaterze, Winkelriedzie. Akt III rozgrywa się w Warszawie w czasie koronacji cara Mikołaja I na króla polski. Kordian wraz z grupą podchorążych zawiązuje spisek na życie cara, ale oni również go zawodzą. Nastąpił konflikt dwóch pokoleń: młodych zapaleńców i ludzi popierających Prezesa, doświadczonego starca, jego efektem jest zostawienie Kordiana samego na placu boju. Kordian postanawia jednak zrealizować swój zamiar. Niestety, okazuje się, że jest zbyt słaby psychicznie, aby dokonać tego czynu. Przed sypialnią cara musi stoczyć przegraną walkę z własnym Strachem i Imaginacją. Kordian, wyczerpany walką ze straszliwymi, krwawymi widziadłami, pada zemdlony przed sypialnią cara. Podejrzany o próbę zamachu, zostaje odesłany do szpitala wariatów, gdzie spotyka Mefistofelesa, który występuje tym razem w postaci Doktora. Dramat kończy się sceną, gdy Kordian stoi przed plutonem egzekucyjnym, a adiutant nadjeżdża z rozkazem odwołującym egzekucję. Nie wiemy, jakie są dalsze losy Kordiana. Słowacki nie zdążył napisać swojej trylogii. Według mnie dalsze losy Kordiana mogły przebiegać następująco:

W dokonaniu egzekucji przeszkodził brat cara i wpłyną na decyzje o wyroku, który został zmieniony. Kordian został wysłany na dwa lata przymusowych robót w kamieniołomach, gdzie dzięki ciężkiej pracy zyskał równowagę psychiczną i pewność siebie. Przemyślał wiele spraw, zrozumiał, że samotną walką niczego nie osiągnie i jedyną szansą na uzyskanie upragnionego celu jest wspólne działanie.
Po odbyciu kary powrócił do domu w Warszawie, był zmęczony fizycznie, lecz silny wewnętrznie. Poznał wspaniałą kobietę o imieniu Teresa. Imię to oznacza kobietę szlachetną, uczciwą, pracowitą, wytrwałą w swych postanowieniach. Imię Kordian zaś oznacza człowieka odważnego, lecz niezrównoważonego psychicznie. Zatem stanowili parę znakomicie uzupełniającą się wzajemnie, a Kordian dzięki miłości do Teresy zapomniał o nieszczęśliwej miłości do Laury. Z Teresą miał dwoje wspaniałych dzieci: dzielnego chłopca i piękną oraz odważną dziewczynkę. Kordian stał się bardzo znaną postacią.
W Warszawie założył stowarzyszenie, którego został prezesem. Spotykali się w nim ludzie, którym zależało na odzyskaniu niepodległości i którzy mieli równie dużo zapału, co on. Przekonywał ich dzięki własnemu doświadczeniu, że nie ma sensu działać w pojedynkę, bo licząc jedynie na siebie w walce z zaborcą niczego się nie osiągnie. Na spotkaniach stowarzyszenia czytano polskie wiersze i fragmenty polskich książek, aby nie dopuścić do wyparcia polskiej kultury. Kordian założył także „podziemną” gazetę mającą duży nakład, dzięki temu mogła dotrzeć do prawie każdej warszawskiej rodziny, a także do niektórych rodzin w innych miastach będących pod zaborem. Artykuły do tej gazety pisali znani działacze przeciw zaborowi, jak również wielu wybitnych twórców literatury tego okresu.
Kordian osiągnął swój cel. Treści gazety, której był założycielem pobudziły naród do walki do tego stopnia, że 28 sierpnia, w dniu jego urodzin wybuchło w Polsce powstanie. Było to jedno z lepiej zorganizowanych powstań w historii Polski, spełniło się marzenie głównego bohatera. Jednak dla Kordiana stała się rzecz straszna, został ciężko ranny i po kilku dniach od rozpoczęcia powstania zmarł i niestety nie doczekał się jego wyniku. Kordian to szczególny przykład tragicznego bohatera.