Dysocjacja elektrolityczna, odczyn, pH, hydroliza soli

1. Dysocjacja elektrolityczna jest to proces rozpad cząsteczek kwasów, zasad i soli na jony swobodne pod wpływem wody. Dzięki temu procesowi w roztworach wodnych powstają kationy i aniony, które stają się nośnikami prądu elektrycznego.
Roztwory wodne substancji chemicznej przewodzą prąd chemiczny nazywany elektrolitycznym. Do elektrolitów zaliczamy kwasy, zasady i sole. Dowodem na to, że dany roztwór przewodzi prąd elektryczny, czyli jest elektrolitem jest doświadczenie

2. Kwasy dysocjują na kationy wodoru aniony reszt kwasowych tylu ujemne ilu wartościowa jest reszta kwasowa.

3. Zasady pod wpływem wody dysocjują na kationy metalu tylu dodatnie ilu wartościowy jest metal i na jedno ujemne aniony wodorotlenkowe.Zasady wielowodorotlenowe dysocjują etapowo.

4. Sole pod wpływem wody dysocjują na kationy metalu i aniony reszty kwasowej.

5. O mocy elektrolitów mówi nam stopień dysocjacji oznaczony przez α. Jest to procent cząsteczek, które rozpadły się na jony w stosunku do liczby cząstek wprowadzonych do roztworu.

6. Stopień dysocjacji elektrolitu zależy od:
- rodzaju elektrolitu
- stężenia elektrolitu.
- temperatury
- obecności innych substancji w roztworze.

7. Elektrolit mocny to substancja, która wprowadzona do wody całkowicie rozpada się na jony w takich równaniach chemicznych piszemy jedną strzałkę.

8. Do elektrolitów mocnych należą niektóre kwasy : HCl, HBr, HI, HNO, HCL, H SO. Jest to proces nieodwracalny.
Niektóre wodorotlenki:
- litowców i berylowców z wyjątkiem wodorotlenku magnezu i berylu. Sole rozpuszczalne w wodzie są mocnymi elektrolitami.

9. Elektrolit słaby to substancja, która wprowadzona do wody tylko częściowo rozpada się na jony w równaniach dysocjacji ustala się stan równowagi.
Elektrolitami słabymi są; kwasy - HF, HNO2, H2S, CH3COOH, H2CO3, zasady - Cu(OH)2, NH4OH.

10. Odczyn roztworu jest to cecha określająca zależność między stężeniem jonów H i OH. Wielkością charakteryzującą odczyn roztworu jest pH roztworu.

11. pH jest to ujemny logarytm ze stężenia jonów wodorowych. Liczbowo jest to wykładnik potęgowy liczby 10 ze znakiem przeciwnym.

12. Aby zbadać odczyn roztworu posługujemy się :
- fenoloftaleiną
- oranżem metylowym
- uniwersalnym paskiem wskaźnikowym

13. Reakcja zobojętniania zachodzi pomiędzy roztworem kwasu i zasady lub odwrotnie. Produktem tej reakcji jest sól i woda. Odczyn zakończonej reakcji jest obojętny.
Reakcja wytrącania osadu.

14. Wszystkie związki sodu, potasu, amonu i wszystkie azotany(V) są dobrze rozpuszczalne w wodzie.

15. Reakcje jonowe:
Roztwory mogą istnieć obok siebie w jednej probówce gdy jony nie reagują ze sobą tzn. nie wytrąca się osad, nie zmienia się pH roztworu, nie wydziela się substancja gazowa.

16. Reakcje metali z kwasami i z roztworem soli.
W reakcji metalu i kwasu z kationu powstaje cząsteczka a metal zanika.

17. Metale znajdujące się w szeregu aktywności metali za wodorem reagują z kwasami nie utleniającymi (beztlenowymi), tworząc sole i wypierając z kwasów wodór.

18. Metale stojące w szeregu aktywności metali za wodorem reagują z kwasami utleniającymi (HNO, H SO) tworząc sole ale nie wypierając z nich wodoru (tworzą się inne gazy).

19. Hydroliza soli jest procesem odwrotnym do procesu zobojętniania jest to proces polegający na reakcji jonów soli z cząsteczkami wody.
sól + woda kwas+ wodorotlenek

20. Dowodem na to, że sole ulegają hydrolizie jest fakt, iż roztwory wodne soli wykazują odczyn kwasowy lub zasadowy. Jeżeli odczyn wodny soli jest obojętny oznacza to, że sól nie ulega hydrolizie.Dotyczy to soli powstałych z mocnych kwasów i mocnych kwasów i mocnych wodorotlenków.

21. Jeżeli odczyn wodny soli jest kwasowy jest to dowód na to iż jest to sól mocnego kwasu i słabego wodorotlenku. Gdy odczyn jest zasadowy to sól powstała ze słabego kwasu i mocnego wodorotlenku.