Charakterystyka Santiago.

Charakterystyka Santiago

Santiago to główny bohater książki Ernesta Hemingwaya pt.„Stary człowiek i morze”. Był on siedemdziesięcioletnim człowiekiem, który został bardzo doświadczony przez los.
Santiago wyglądał na bardzo wyniszczonego życiem. Był suchy i chudy, na karku miał głębokie bruzdy. Na skórze policzków można było ujrzeć brunatne plamy po niezłośliwym raku skóry, który powstał wskutek działania słońca na morzach tropikalnych. Na szczególną uwagę zasługują jego ręce oraz silne ramiona, które zniosły już niejeden duży ciężar morskich zwierząt. Miał sędziwą głowę, a w jego wesołych i niezłomnych oczach można było ujrzeć błękitną barwę morza. Starzec mieszkał nad zatoką Golfsztrom. Utrzymywał się z połowu ryb, jednak już od osiemdziesięciu czterech dni nie schwytał ani jednej. Ludzie z tego powodu współczuli mu i uważali go za „salao”, co jest najgorszym określeniem słowa pechowy. Żył w biedzie; w chacie stało wyłącznie łóżko, stół, oraz jedno krzesło, co nie dawało mu szansy na dobry wypoczynek. Jego sprzęt rybacki też nie wydawał się być najlepszy, gdyż żagiel łódki był wyłatany workami od mąki.
Główny bohater, po wypłynięciu na otwarte morze, ujawnił swoje bardzo pozytywne cechy umysłu. Nie mógł zabrać ze sobą swojego pomocnika, więc czuł się bardzo samotny. Właśnie wtedy Santiago zaimponował swoją samodzielnością, gdzie sam na środku wody, wyposażony jedynie do obrony w nóż i wiosło, próbował złowić olbrzymiego marlina. Wykazał się również dużą zaradnością. Na łódce wypowiedział również wiele mądrości życiowych, które wynikały z jego specyficznej inteligencji i doświadczenia. Santiago charakteryzował się również tym, że uparcie dążył do obranego wcześniej celu. Wierzył w siebie, lecz można było zauważyć, iż przez cały czas walczył ze zwątpieniem, które następowało w miarę upływu stanowczo za długich godzin zmagań z marlinem. Godna podziwu jest jego odporność na ból, który nawiedzał go prawie przy każdym ruchu. Ale on nie zwracał na to uwagi, bo najważniejsza była dzielna walka z przeciwnościami losu i dowiedzenie tego, co potrafi człowiek i co człowiek może wytrzymać. Powolność, stanowczość i opanowanie doprowadziły go do wygranej, lecz nie tylko. Udowodnił, że sam na środku morza potrafi być kimś więcej niż zwykłym rybakiem. Pokazał, iż analizując swoje dotychczasowe życie, można sobie pomóc w osiągnięciu celu, w tym przypadku jakże ważnego. Dzięki swojej odwadze oplecionej walecznością i siłą ducha osiągnął nie tylko swój cel, ale również udowodnił, że ludzie w sędziwym wieku potrafią jeszcze bardzo dużo zdziałać.
Główny bohater jest postrzegany przez ludzi jako człowiek rozsądny, lecz bardzo dziwny. Ma on, co nie zdarza się często, zarówno cechy idealisty, jak i realisty. Stary jest przez to niezrozumianym przez otoczenie. Ukazana jest również jego bardzo indywidualna osobowość. Rzadko rozmawia z ludźmi, posiada cechy samotnika. Jedyną osobą, która zdaje się być Santiago bliską po śmierci żony, jest młodzieniec imieniem Manolin. To właśnie z nim tworzyli sobie swój fikcyjny i bardzo hermetyczny świat.
Uważam, że Santiago posiadał ogromną moc przetrwania. Wypływając do szerokie morze, sam, bez niczyjej pomocy, pokonał swoje słabości i swoją starość. Nie poddał się nawet wtedy, gdy brakowało mu sił. Szczególnie było to widoczne w trakcie długotrwałej walki z rybą. Na uwagę zasługują jego odwaga i wytrwałość, które pomagały mu wierzyć, iż zawsze można odnieść zwycięstwo, a szczególnie wtedy, gdy jest się walecznym. Jego heroizm w obliczu klęski spowodował, że jego wyczyn po dopłynięciu do rodzinnego miasta nie okazał się porażką, a ogromnym zwycięstwem.