Czego się uczymy, śmiejąc się z "Zemsty"?

Komedia Aleksandra Fredry pt. „Zemsta” jest pełna humoru. Mnóstwo zabawnych dialogów, niezapowiedzianych wydarzeń i nieporozumień sprawia, że czytając tę książkę mimowolnie się uśmiechamy. Kontrasty dają jeszcze lepszy efekt. Postać Papkina- zarozumiałego i pyszałkowatego, ale jednak tchórza, potrafi rozbawić do łez. Można by jeszcze długo wymieniać to, co nas śmieszy, ale trzeba przyznać, że „Zemsta” nie tylko bawi, ale także i uczy.
Postacie w tym dramacie są wykreowane na zasadzie kontrastu. Cechy charakteru głównych bohaterów zostały w pewien sposób wyśmiane przez autora. Aleksander Fredro chciał w ten sposób, ukazać wady przedstawicieli tamtych pokoleń. Trzeba przyznać, że udało mu się osiągnąć upragniony efekt. Ujawniając je, chciał nas ustrzec od popełniania tych samych błędów. W „Zemście” jest zawartych wiele przesłań, mających na celu nauczenie czytelnika pewnych zachowań i postępowań. Postać Macieja Raptusiewicza uczy nas, że nie warto być takim zawziętym, przekornym i bezkrytycznym wobec siebie, bo można na tym naprawdę ucierpieć. Cześnik przez swoje cechy charakteru, w szczególności przez upartość stracił swoją przyszłą małżonkę. Myśląc wyłącznie o tym, jak zemścić się na Rejencie, a nie zastanawiając się nad tym, że mógłby skrzywdzić Klarę i Wacława, zmusił ich do ślubu. Rejent swoją przebiegłością, obłudą a także bezwzględnością spowodował to, iż wszystkie jego intrygi i zamiary obróciły się przeciwko niemu.
Papkin swoją osobą pokazuje, że zgubne potrafi być chwalenie się, i nadmierna pewność siebie. Jego zachowanie podczas wizyty u Rejenta, doprowadziło do tego, że został wyrzucony z domu, a następnie, zrzucony ze schodów.
Ludzie jednak nie zwracając uwagi na swoje przewinienia wciąż powtarzają te same błędy. Wydawać by się mogło, że nawet poważne konsekwencje nie są wstanie ich odstraszyć. Bez względu na istniejące przekonania, czy też po prostu panujące czasy, byli i są tacy sami.