Spotkania wrogów w „Iliadzie” Homera i „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza. Porównaj fragmenty

Fragmenty mówią o niezwyczajnej sytuacji, a mianowicie oddania się bohaterów w ręce swoich wrogów; król Priam, ojciec Hektora przybywa do obozu Greków- błaga Achillesa, aby ten wydał mu ciało syna. W „Panu Tadeuszu” ksiądz Robak odbywa spowiedź przed śmiercią, podczas której są obecni jego wrogowie i prześladowcy. Obie powieści opisują sytuacje, w których ludzka natura i charakter zostają wystawione na próbę.

Priam jako stary król podczas rozmowy z Achillesem używa różnych sztuczek, aby wzbudzić żal w sercu herosa. Władca jest bardzo pokorny, a także jest pochlebcą mówiąc do Achillesa”(...) do bogów podobny Achillu.” Priam nie tylko oferuje Achillesowi zapłatę za ciało syna, ale także w desperacji pada mu do nóg, całuje w ręce, płacze i oddaje pokłon, przypomina mu jego ojca. Król nawołuje go także do praw boskich, ponieważ Achilles po zwycięskiej walce postanawia nie oddać ciała Hektora rodzinie, pozbawiając go tym samym pogrzebu i skazując na pośmiertną tułaczkę. Syn Peleusa daje jednak oznaki człowieczeństwa i wraz z Priamem wzrusza się i płacze razem z królem. Heros podziwia odwagę króla i okazuje mu szacunek mówiąc do niego –„siądź koło mnie”. Achilles obmywa i namaszcza ciało Hektora, przez co chciał pokazać, iż oddaje mu cześć.
W zupełnie innym czasie i miejscu odbywa się podobna sytuacja, której bohaterowie również spierając się i walcząc kierują się zupełnie skrajnymi uczuciami. Dwa rody, a mianowicie ich reprezentanci spotykają się po latach. Stary ksiądz Robak żałuję czynu, który popełnił przed laty i postanawia się „wyspowiadać” w obecności wrogów. Kilkanaście lat wcześniej Jacek Soplica, który w chwili uniesienia, rozładowując złość spowodowaną niepowodzeniem sercowym, niepostrzeżenie zabija Stolnika Horeszkę, zmuszony jest ukrywać się pod przebraniem ksiądz, a także nadaje sobie pseudo imię- Robak, ponieważ uważał siebie za robaka po czynie, który popełnił. Pod tym przebraniem postanawia przygotowywać powstańców do buntu. Gerwazy natomiast, wierny sługa rodu Horeszków, podobnie jak Achilles po utracie przyjaciela pragnie zemsty. Imię zabójcy Stolnika powoduje u niego gniew, ale po uspokojeniu słucha spowiedzi. Potem sam uznaje własną winę- nigdy nie mówił o przebaczeniu Stolnika, poprzez znak krzyża, który nakazał w stronę Jacka Soplicy – swojego zabójcy
Wspólną cechą losów bohaterów jest utrata bliskich osób- Priam i Achilles- utrata członków rodziny, jednak w przypadku Gerwazego i Jacka jest np.; uznanie spraw osobistych, poniżając sprawy państwowe. Istota człowieka jest to, że ulega on emocjom, zmienności od wroga do współczucia.

W obu fragmentach można zauważyć przemianę bohaterów. Postacie są ponadczasowe, ponieważ pokazują uniwersalne cech człowieka prowadzące do sukcesu; pokorę, skruchę, wielkoduszność, miłosierdzie, przebaczenie. Przemiana bohaterów widoczna jest w ich postępowaniu i zachowaniu np.; wielki dostojny Achilles zmienia się w płaczącego i żalącego się chłopca, mściwy i „ślepy” – z powodu nienawiści i gniewu Gerwazy zauważa swoje błędy i mówi prawdę o przebaczeniu. Każdy z bohaterów przebacza drugiemu. Człowiek jest w stanie znieść każde cierpienie, a kiedy przychodzi odpowiedni czas jest w stanie wybaczyć, zamienić nienawiść w zrozumienie. Ukazani w „Panu Tadeuszu” i „Iliadzie” bohaterowie reprezentują właśnie takie cechy.
Mimo swego cierpienia, utraty osoby bliskiej są w stanie zapomnieć i zasiąść za jednym stołem, jak było w przypadku Priama i Achillesa. Od wrogości i nienawiści przechodzą do wzajemnego współczucia i zrozumienia, a ostatecznie przebaczają sobie wzajemnie swoje czyny.