Moja interpretacja "Przypowieści o talentach"

Aby móc zinterpretować "Przypowieść o talentach" najpierw musimy wytłumaczyć, co oznacza słowo "talent" – główna puenta w Ewangelii. W starożytności mianem tym nazywano miarę wagi, ok. 34 kg. Natomiast w dzisiejszych czasach, gdy mówimy o talencie, mamy na myśli wybitne uzdolnienia do czegoś.

"Przypowieść o talentach" można rozumieć na wiele sposobów. Uważam, że większe znaczenie ma interpretacja jej jako przenośni. Wówczas "talenty" pojmujemy nie tylko jako dary materialne, ale także duchowe.

To właśnie od Boga otrzymujemy różne zdolności i od Niego zależy, jakie i ile ich dostaniemy, Często mówimy, że ktoś ma talent sportowy czy muzyczny, jednak nigdy nie słyszałam jeszcze, żeby wspominano o "talencie" do miłości lub wiary, Myślę, że ewangelia św. Mateusza nawiązuje także do tych uzdolnień. W paraboli pewien człowiek rozdzielił majątek pomiędzy swoich sług. Gdy mu oddali talenty, pochwalił tych, którzy je pomnożyli, natomiast potępił tego, który nic nie zrobił. Podwładni w przypowieści są odzwierciedleniem nas samych, a ich Pan odpowiednikiem Boga, który chce, abyśmy odważyli się i spróbowali rozwijać nasze zdolności. Ojciec daje nam talenty, ale to od nas zależy, co zrobimy z jego darami. Niektórzy pracują nad nimi – ich postępowanie możemy nazwać zapłatą za to, co otrzymaliśmy. Zapłatą mierzoną miarą miłości.

"Przypowieść o talentach" jest wezwaniem do uwierzenia we własne siły i podjęcia się pomnażania darów Boga oraz dzielenia się nimi z bliźnimi.