Planety układu słonecznego

Merkury - licząc od Słońca, pierwsza planeta Układu Słonecznego. Była znana już w starożytności, choć jest najtrudniejszą do obserwacji spośród wszystkich planet widocznych gołym okiem. Jako planeta wewnętrzna znajduje się dla ziemskiego obserwatora zawsze bardzo blisko Słońca. Stąd Merkurego dojrzeć można jedynie tuż przed wschodem lub tuż po zachodzie Słońca. Planeta ta nie posiada księżyców.

Wenus - druga planeta Układu Słonecznego, nazywana także: Hesperos, Jutrzenka, Gwiazda Poranna, Gwiazda Wieczorna. Nie posiada naturalnych satelitów, jest skalnym globem osnutym gęstymi chmurami, które odbijają większość światła słonecznego, w wyniku czego Wenus jest najjaśniejszym po Słońcu i Księżycu ciałem niebieskim na niebie. Żółtawy kolor chmur atmosfery pochodzi od kwasu siarkowego.

Ziemia - trzecia w kolejności (licząc od Słońca) i piąta co do wielkości planeta Układu Słonecznego. Wokół Ziemi krąży jeden naturalny satelita - Księżyc, dwa księżyce pyłowe (księżyce Kordylewskiego) i znaczna liczba sztucznych satelitów. Uformowała się około 4,57 miliarda lat temu. Ziemia ma właściwą masę i grawitację dla utrzymania atmosfery, która chroni przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym, a także pole magnetyczne chroniące przed pochodzącym ze Słońca promieniowaniem korpuskularnym. Oddalenie od Słońca jest właściwe dla utrzymania odpowiedniej temperatury. Uważa się, że czynniki te sprzyjały powstaniu życia na naszej planecie. Jest największą z planet skalistych w Układzie Słonecznym, a także jedynym znanym miejscem występowania życia. Dominującym gatunkiem na Ziemi jest człowiek

Mars - czwarta według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego. Nazwa planety pochodzi od imienia rzymskiego boga wojny - Marsa. Zawdzięcza ją swej barwie, która przy obserwacji wydaje się być rdzawo-czerwona i kojarzyła się starożytnym z pożogą wojenną. Postrzegany odcień wynika stąd, że powierzchnia planety jest pokryta tlenkami żelaza. Mars posiada dwa niewielkie księżyce o nieregularnych kształtach - Phobosa i Deimosa - prawdopodobnie są to dwie asteroidy przechwycone przez pole grawitacyjne planety. Przypuszcza się, że mogło na niej kiedyś powstać życie, jednak obecnie nie ma na to solidnych dowodów.
Jowisz - piąta w kolejności oddalenia od Słońca i największą planeta Układu Słonecznego. Posiada wiele księżyców (co najmniej 63) oraz pierścienie. Jowisz wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem to planety gazowe, czasem nazywane również planetami jowiszowymi.

Saturn jest szóstą planetą Układu Słonecznego wg. oddalenia od Słońca. Jest to gazowy olbrzym, drugi pod względem masy i wielkości po Jowiszu, a przy tym paradoksalnie o najmniejszej gęstości ze wszystkich planet całego Układu. Saturn to najdalsza planeta znana już w świecie starożytnym. Charakterystyczną cechą, jest posiadanie pierścieni, składających się głównie z lodu i w mniejszej ilości z odłamków skalnych. Jego nazwa pochodzi od rzymskiego boga - Saturna.

Uran - siódma w kolejności od Słońca planeta Układu Słonecznego. Jest trzecią największą i czwartą najmasywniejszą planetą naszego systemu. Należy do grupy gazowych olbrzymów. Nazwa planety pochodzi od greckiego boga Uranosa. Stanowi to wyjątek, gdyż wszystkie pozostałe planety noszą imiona bóstw rzymskich. Symbolami Urana są ♅ (Unicode U+2645, w astrologii) oraz (w astronomii).

Neptun – ósma planeta Układu Słonecznego. Jej jasność nie przekracza 7.6m. Posiada 13 odkrytych księżyców, spośród których największy jest Tryton. Posiada również 4 pierścienie. Jeden z nich zauważył miłośnik astronomii Lassell (odkrywca Trytona). Obserwacje tego pierścienia potwierdzili też inni obserwatorzy, lecz z nieznanych do dziś przyczyn przestał on być widoczny już w następnym roku. Istnienie pierścieni potwierdziła dopiero sonda Voyager 2, po 143 latach. Planeta ta zaliczana jest do czterech "planet olbrzymów" (Jowisz, Saturn, Uran, Neptun), o których zwykło się mówić "gazowe". Przypuszcza się, że pod bardzo grubą zewnętrzną warstwą gazów atmosferycznych znajduje się skaliste jądro. W atmosferze Neptuna sonda Voyager 2 zaobserwowała twór podobny do Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu. Jest to najprawdopodobniej gigantyczny wir atmosferyczny. Na Neptunie wieją najszybsze w Układzie Słonecznym wiatry, ich prędkość dochodzi do 2000 km/h. Czynione są spekulacje, że w gęstych atmosferach Neptuna i Urana mogą tworzyć się diamenty.

Pluton to dziewiąta, najbardziej oddalona od Słońca planeta Układu Słonecznego. Została odkryta w 1930 roku przez amerykańskiego astronoma Clyde'a Tombaugh'a. Określana dzisiaj planetą jedynie ze względów historycznych. Pluton należy do szerszej grupy obiektów transneptunowych. Jest to najmniejsza i najlżejsza planeta całego systemu. Płaszczyzna po której się porusza jest mocno nachylona do płaszczyzny ekliptyki, z silnie ekscentryczną orbitą, która częściowo przebiega wewnątrz orbity Neptuna. Planeta posiada jednego satelitę - Charona o stosonkowo dużych rozmiarach (w ostatnim okresie obserwacje pozwoliły odkryć dwa kolejne mini-księżyce Plutona, jest to wg dzisiejszej wiedzy zatem układ składający się z czterech ciał). Nazwa planety została zapożyczona od rzymskiego boga Plutona, zaś jego symbol - złożenie liter P i L - pochodzi od inicjałów Percivala Lowella, amerykańskiego astronoma.

24 sierpnia 2006 roku decyzją Międzynarodowej Unii Astronomicznej, podjętą w Pradze, Plutonowi odebrano status planety a zaliczony został do grona nowej klasy obiektów – planet karłowatych.

2003 UB313 to odkryty 5 stycznia 2005 (na zdjęciach, które wykonano 21 października 2003 - stąd w nazwie obiektu liczba "2003") obiekt transneptunowy, który wydaje się być większy niż Pluton i z tego powodu w mediach nazywany jest dziesiątą planetą lub Planetą X. Odkrywcy nadali jej nieoficjalną nazwę Xena. Odkrycie tego obiektu ogłoszono 29 lipca 2005.