Jakie aktualne problemy swoich czasów przedstawia Stanisław Wyspiański w Weselu i sławomir Mrożek w Tangu.Wykorzystując podane fragmenty, rozwiń temat. Zwróć uwagę na związki między Weselem a Tangiem.

Aktualny problemy jakie przedstawiają obydwaj pisarze to problemy dotyczące społeczeństwa polskiego. Z jednej strony mamy doczynienia z groteską, ośmieszają, krytykującą inteligencję – Tango, z drugiej strony skłócone społeczeństwo polskie nie zdolne do zjednoczenia i próby zrywu narodowego – Wesele.

Akcja Wesela rozgrywa się w izbie weselnej o świcie. Goście weselni byli podzieleni społeczną grubą kreską (chłopi i inteligencja). Wszyscy goście są pogrążeni w lunatycznym tańcu, który symbolizuje nie moc. Muzyka pochodzi od metaforycznego stwora Chochoła. Chochoł wyśmiewa rozpaczliwe próby obudzenia tańczących przez Jaśka, który nagle uświadamia sobie, że zgubił cenny przedmiot, jakim był złoty róg symbolizujący odrodzenie i zryw narodowy. Jasio również uświadomił sobie, iż utrata złotego rogu przyczyniła się do takiego stanu rzeczy, jednak wkrótce i on pogrążą się w hipnotycznym tańcu. Całej tej scenie towarzyszy melancholijny nastrój i otępiająca muzyka.

W utworze tym pełno jest wszelkiego rodzaju przenośni, metafor, personifikacji, a nawet magii. Chochoł symbolizujący bezsilność, apatię i niemoc polskiego społeczeństwa jest kluczową postacią przedstawionej sceny. Taniec symbolizuje pesymistyczną diagnozę stanu polskiego społeczeństwa, niezdolnego do wspólnego, wyzwoleńczego działania. Wina za porażkę leży po obydwu stronach podzielonego społeczeństwa. Inteligencja nie dopilnowała pracy, jaką miał wykonać reprezentujący chłopów Jasiek. Scena kończąca dramat narodowy jest wyrazem braku wiary w polskie społeczeństwo niezdolne do walki za wolność.

Akcja Tanga S. Mrożka toczy się w zagraconym mieszkaniu Stomila, gdzie właśnie doszło do zabójstwa dotychczasowego przywódcy rodziny Artura. Tej zbrodni dokonał Edek, tępy cham, który jako największego argumentu używa własnej siły. Edek po zabójstwie Artura podporządkował sobie całą rodzinę Stomila. Edek poprosił do tańca wuja Eugeniusza, tańczą tango „La cumparsita”. Eugeniusz ubrany jest w uroczysty strój, Edek natomiast jest ubrany w zdartą z Artura przyciasną marynarkę. Taniec, jaki prezentuje „dziwna para” jest nadzwyczaj doskonały: „tańczą klasycznie, z wszystkimi figurami i przejściami tanga popisowego”. Sytuacja jest bardzo groteskowa, symboliczna.

Taniec Edka symbolizuje wprowadzenie w świat inteligencji Stomila porządku opartym na sile pięści. Jest tańcem zwycięstwa bezmyślnego chama, nad mędrkującym inteligentem, który zatracił hierarchię wartości. Popisowy taniec jest obrazem precyzji i skuteczności nowej władzy, symbolem wulgaryzacji świata pogrążającego się w tandecie i hołdowaniu przemocy.
Scena klęski Artura, zastąpionego przez Edka, jest symbolem tragedii pozbawionego wiarygodnych autorytetów człowieka XX wieku, który zatraciwszy najważniejsze wartości w życiu dotknął dna norm społecznych i teraz lubuje się w przemocy i tanich rozrywkach.

Utwory opisywane wyżej przeze mnie mają wiele motywów wspólnych. Obydwa utwory kończy symboliczna scena tańca. Tematem obu utworów jest wizerunek czasów, w którym powstały, oraz krytyczny obraz społeczeństwa, zwłaszcza inteligencji. Wspólny motyw tworzy jeszcze tworzy fascynacja Eleonory i Stomila „naturalnością” Edka i karykatura ludomanii z Wesela.

Kończąc rozważania nad przedstawionymi fragmentami utworów S. Mrożka i S. Wyspiańskiego należy podsumować te utwory.
Wesele to utwór oceniający społeczeństwo polskie na przełomie XIX i XX w. Podejmuje refleksję patriotyczno – narodową, i jednocześnie odsłania cała prawdę o społeczeństwie poskim, piętnują niezdolność do zjednoczenia się i wspólnej walki o niepodległość. Tango w realiach II polowy XX w., pokazuje świat po rewolucji obyczajowej, społecznej, w którym zanikają normy moralne i więzi międzyludzkie. Końcowe sceny obydwu utworów mają charakter symboliczny i stanową pewną sentencję podsumowującą wymowę całego dramatu, wykorzystując motyw tańca. Tango w wyraźny sposób nawiązuje do Wesela, ale obydwa utwory podejmują różne tematy i utrzymane są w innej konwencji. Wesele – młodopolski symbolizm, Tango – groteska typowa dla XX – wiecznej literatury awangardowej.