Sytuacja w okupowanej Polsce

Wszystko zaczyna się tragicznego wrześniowego poranka. 1 września 1939 r. hitlerowskie Niemcy, bez żadnej zapowiedzi, dokonują zbrojnej agresji na Polskę. Wojna, strach, rozpacz... W ciągu kilku dni wojska nieprzyjaciela wdzierają się głęboko w nasze terytorium. Siódmego dnia armia niemiecka dociera do Warszawy. Dziesięć dni później armia radziecka przekracza naszą wschodnia granicę. Polsko-radziecki układ o nieagresji zostaje złamany.
28 września 1939 r. dwaj agresorzy zawierają układ o podziale zdobytego terytorium. Cel: państwo polskie nie może się odrodzić! Należy wyniszczyć biologicznie naród!
Do głosu dochodzi bezprawie i terror. Rozpoczynają się masowe egzekucje. Faszyści mordują inteligentów, księży, działaczy społeczno-politycznych. Trzeba zniszczyć ducha historii! Trzeba zgładzić Polaków i to, co polskie!
Niemcy budują obozy koncentracyjne i obozy zagłady. Na ulicach miast łapanki. Tak schwytanych ludzi masowo wywozi się do obozów. Arbeit macht frei – napis nad bramą wejściową w Auschwitz brzmi zachęcająco. O ironio! Zimne baraki i twarde prycze. Brud i robactwo. Człowiek nie ma imienia. Jest tylko nic nie znaczącym numerem. Rano apel, często kilkugodzinny. Potem niekończąca się praca. Głodowe porcje jedzenia. Brak ci sił? Nic więc nie znaczysz. Już jesteś trupem. Chorych i niedołężnych zabija się. Dziękujesz Bogu za każdy przeżyty dzień, a może przeklinasz każdą godzinę. Ludzie zapominają, kim są. Niekiedy – niestety – zachowują się jak zwierzęta. Byle przeżyć. Są poddawani medycznym eksperymentom. Wolność to śmierć. Absurdalne, ale prawdziwe.
Niemcy masowo wysiedlają Polaków do Generalnej Guberni. Wywożą do Niemiec na przymusowe roboty. Do pracy nadaje się każdy, kto skończył 12 lat. Trwa pacyfikacja wsi. Mieszkańców się wysiedla lub morduje, nie wyłączając dzieci, kobiet i starców.
Na terenach włączonych do Rzeszy zamyka się wszystkie polskie szkoły. Dzieci uczą się po niemiecku. Język polski jest zakazany. Nie wolno posiadać odbiorników radiowych, wydawać książek i prasy.
Nasz wschodni sąsiad, podobnie jak Niemcy, masowo wysiedla Polaków z okupowanych terenów. Ludzi wywozi się w głąb ZSRR, głównie do Kazachstanu i na Syberię, do obozów pracy. Warunki urągają człowieczeństwu.
Rosjanie mordują inteligencję, ziemiaństwo, urzędników, policjantów i wojskowych. Następuje sowietyzacja polskiego szkolnictwa i kultury. Polakom trzeba wpoić komunistyczną ideologię. Aktywnych twórców aresztuje się, a często morduje.
Kościół katolicki to wróg „numer jeden” – wszak stanowi ostoję życia narodowego. Zamyka się więc świątynie, a księża są rozstrzeliwani lub trafiają do obozów.
Cierpią nie tylko Polacy. Tragiczny jest los Żydów. Naziści pozbawiają ich wszelkich praw, przede wszystkim prawa do życia. Najpierw wyznacza się dla nich getta, straszliwie ciasne. Wyjście poza ich teren równa się śmierci. Żydzi przymierają głodem. Minimalne racje żywnościowe otrzymują tylko ci, którzy pracują w niemieckich zakładach. Głód i brak higieny mnożą choroby, w efekcie zabijają. Wokół mnóstwo trupów wrzucanych na taczki. Wśród nich mężczyźni i kobiety. Ciała nagie, owrzodzone, chude, przeraźliwie wynędzniałe. Widok przerażający! Nie koniec na tym. Wśród trupów są również dzieci, nawet noworodki! Rozrywką niemieckich wartowników jest bicie, kopanie i okładanie kolbą karabinu i tak już półżywych ludzi.
Styczeń 1942 roku. Hitler postanawia ostatecznie rozwiązać kwestię żydowską. Niemcy likwidują kolejne getta. Ludność wywozi się do obozów zagłady. Holocaust trwa do końca wojny.
Strach, terror, rozpacz, panika, gniew. Jak to możliwe, że jedni ludzie innym zgotowali ten los? Ci, którzy przeżyli, do końca swych dni nie zapomną okrutnych lat okupacji.