Stary Testament - podział i księgi.

- powstał między XIII a I w. p.n.e.

Podział ksiąg:

- histotryczne (Rdz, Wj, Kpł, Lb, Pwt);
- mądrościowe - dydaktyczne (Hi, Prz, Ps, Mdr, Koh (Eklezjastes) i in.);
- prorockie(Iz, Jr, Ba, Ez, Dn i in.).

Niektóre księgi:

Pięcioksiąg
Jest to pięć pierwszych ksiąg ST stanowiących Torę (Prawo) - Rdz, Wj, Kpł, Lb, Pwt.

Księga Rodzaju.
Zawiera dzieje od stworzenia świata aż do początków niewoli Egipskiej. Uważana za najtrudniejszą księgę Starego Testamentu.

Opis stworzenia; 0.Niebo i ziemia. 1.Światłośc i ciemność. 2.Wody górne i dolne. 3.Ląd i morze. Rośliny. 4.Ciała niebieskie. 5.Zwierzęta wodne i powietrzne. 6.Zwierzęta lądowe i człowiek. 7.Odpoczywa.

Pierwszy opis stworzenia człowieka: Stworzenie naraz mężczyzny i niewiasty na obraz i podobieństwo Boże.

Drugi opis stworzenia człowieka: Nie było opiekuna dla roślin, więc Bóg stworzył z gliny człowieka i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. Natępnie Bóg tworzy zwierzęta dla pomocy i niewiatę z żebra Adamowego.

Księga Wyjścia.
Zawiera opis dziejów Izraela od niewoli Egipskiej aż do ustanowienia Przymierza.

Księga Kapłańska.
Zawiera przepisy o kulcie świątynnym.

Księga Liczb.
Zawiera dalszy ciąg przepisów i opowiada o dalszej drodze Izraela.

Księga Powtórzonego Prawa.
Zawiera opis ostatniego fragmentu drogi Izraelitów i ujmuje całość obowiązków w stosunku do Boga i człowieka.

Księga Hioba.
Hiob z ziemi Us był człowiekiem sprawiedliwym (zło złem i dobro dobrem nazywał), prawym (solidnym, uczciwym) i bogobojnym (dobrym, bojącym się Boga). Mimo utraty majątku, rodziny, milości, współczucia przyjaciół, szacunku, pozycji społecznej i zdrowia Hiob nadal trwa w bojażni pańskiej i nie złorzeczy Panu. Bóg wygrywa "zakład" - Hiob okazuje się mieć wolną wolę i nie jest tylko przy tym, który jest dlań łaskawy, ale przy tym, kogo wybrał. Hiob przechodzi wiele stanów duszy (pokora, bark nadziei, rezygancja, gotowy na wszystko, uczucie klęski, rozpaczy, poczucie niesprawiedliwości), którym jednak przeciwstawia prawdy rozumu ("Bóg dał...", wszechmoc, potęga Boża, czuje niższość swoją).

Przez cały czas zadaje wiele pytań, które mają dać wyjaśnienie obecnego stanu i znależć pomoc. Jednak na końcu uniża się w swej pokorze, a takze odzyskuje w dwójnasób wszystkie swoje utracone rzeczy.

Księga przedstawia swoistą rozprawę sądową nad Hiobem, która ma wszystkie cechy dramatu (jako gatunku literackiego)

Księga Psalmów.
Psalm - (gr. psalmos) w judaizmie i chrześcijaństwie reiligijny utwór poetycki, składający się z wresetów. Każdy werset jest całością treściową, zbudowaną paralelnie (równolegle) z dwóch lub trzech członów; drugi człon powtarza, uzupełnia lub przeciwstawia się myśli wyrażonej w członie pierwszym. Ewentualny człon trzeci jest zakończeniem wersetu. Psalmy majacy charakter modlitwy (głównie śpiewanej). Autorem 72[71] (150) psalmów ST był Dawid.

Są to utwory poetyckie melodyjne o charkterze dziękczynnym, błagalnym, pochwalnym, pouczającym, królewskim (uroczystości dworu), patriotyczno-religijnym (inaczej Syjońskie - związane z Jerozolimą), mądrościowym i lamentacyjnym (tematy Psalmów). Adresatem i główną osobą w nich występującą jest BÓG - Jahwe. Psałterz - zbiór psalmów. Psalmy parafrazowali m.in. Kochnowski, Sęp-Szarzyński

Księga Koheleta (Eklezjastesa).
"Słowa Koheleta, syna Dawida, króla w Jeruzalem. Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami, wszystko marność."[Koh 1,1-2].

Kohelet podejmje rozważania nad sensem życia, a słynny refren "marność nad marnościami" zawirera odpowiedż na pytanie o szczęście ludzkiej egzystencji: nie zapewnia go ani bogactwo, ani rozkosz, ani mądrość. Człowiek poddany jest prawom przemijania.

Pieśń nad Pieśniami ("Szir Haszirim")
Zawiera dialog Oblubieńca, Oblubienicy i chórów. Ma 6 senesów:1.Bóg - Izrael 2.Chrystus - Kościół 3.Bóg - ludzkość odkupiona 4. Chrystus - człowiek indywidualny 5.Sens Maryjny (interpretacje Kościoła) 6. poemat miłosny (sens literalny). "Świat cały nie wart jest dnia, w którym Pnp dana została Izraelowi. Wszystkie Pisma są Święte, ale Pnp jest Święta ze Świętych." [rabbi Ben Akiba]

Księgi prorockie.
Proroctwa, głoszone ustnie przez proroków ("wyrocznia Pana", "to mówi Pan") i spisane przez ich uczniów, przypominały tożsamość "narodu wybranego", wyjaśniały teologiczny sens dziejów Izraela i podtrzymywały ducha narodowego. Szczególnie piękną środkami stylistycznymi, sugestywnością obrazów i bogatą w liczbę proroctw Mesjańskich księgę napisał Izajasz.

Lametacje.
Księga Lamentacji jest zbiorem trenów przypisywanych Jeremiaszowi (stąd utwory patriotyczne, zawierające skargi i biadania noszą nazwę "jeremiady").