Mickiewicz i Słowacki: Rupiecie czy literatura, w której można coś odnaleźć.

Twórczość tak wybitnych poetów polskich jak Mickiewicz czy Słowacki zasługuje na szczególne uznanie. Nic, więc dziwnego, że zwykłemu, przeciętnemu Polakowi trudno jest uznać ich dzieła za rupiecie literatury. Ich twórczość jest, bowiem wyjątkowa i niepowtarzalna, a jednocześnie ma ogromny wpływ na dalsze dzieje polskiej literatury.
W twórczości Adama Mickiewicza możemy odnaleźć bardzo wyraźne wątki patriotyczne. Po klęsce powstania listopadowego zasadniczo zmienił się, bowiem obraz polskiej literatury romantycznej. W III części „Dziadów” ukazana jest bardzo dosadnie problematyka narodowa. Mickiewicz przedstawia martyrologię narodu polskiego, chcąc podkreślić męczeństwo i cierpienia Polaków oraz liczne problemy, którym musiało sprostać państwo. Główny bohater utworu po przemianie wewnętrznej odnajduje miejsce w życiu w roli bojownika o wolność ojczyzny, której jest gotów poświęcić własne życie. Ukazana jest tym samym nowa poza bohatera romantycznego, który staje się gotowy do największych poświęceń w imię ratowania ojczyzny.
Typowym utworem romantycznym napisanym przez Mickiewicza jest „Romantyczność”. Jest to utwór opowiadający o ogromnej miłości dwojga ludzi. Główną bohaterką jest dziewczyna z ludu, która utraciła ukochanego. Karusia jednak wierzy, że zmarły kochanek jest nadal przy niej i cały czas ją kocha. W utworze odnajdujemy nawiązanie Mickiewicza do ludowych wierzeń oraz możliwości kontaktowania się ludzi żywych z duchami zmarłych. „Romantyczność” jest doskonałym przykładem utworu, którego fragmenty mogą stać się ważnymi wskazówkami w dalszym życiu. („ Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko...”, „Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu, widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce. Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu! Miej serce i patrzaj w serce”)
W „Kordianie” Juliusza Słowackiego również odnajdujemy wątki związane z problematyką narodową. W całym utworze zawarta jest ocena powstania listopadowego. Poeta krytykuje jednocześnie przywódców oraz panujące w społeczeństwie podziały i spory, ukazując zarazem bezsens działalności nawet najwybitniejszych postaci. Słowacki zawarł w utworze własną koncepcję walczącej Polski oraz krytykę mesjanizmu. Główny bohater stojąc na szczycie najwyższej góry Europy przeżywa duchowy przełom. Następuje metamorfoza z bohatera romantycznego nieszczęśliwie zakochanego w Laurze w bohatera narodowego. Miłość do jednej kobiety zostaje tym samym zastąpiona miłością do całego narodu a sam Kordian jest gotów całkowicie poświęcić się walce o wolność ojczyzny i szczęście rodaków.
Utworem silnie wpływającym na wyobraźnię czytelnika jest „Hymn” Juliusza Słowackiego. Tytuł wskazuje na to, iż utwór jest rodzajem pieśni pochwalnej. Cicha rozmowa z Bogiem jest modlitwą człowieka, który wielbi dzieło Stwórcy i dziękuje Mu za wszystko, co stworzył. Wiersz ma wydźwięk bardzo optymistyczny i wskazuje na to, że poeta ma bardzo szczery i otwarty stosunek do Boga i nic przed nim nie ukrywa. Utwór ten pełni, więc funkcję pouczającą ludzi jak powinni zwracać się do Boga w swoich modlitwach jednocześnie nie zapominając o podziękowaniach i przeprosinach.
Na postawie przedstawionych utworów wyraźnie widzimy, iż w twórczości zarówno Słowackiego jak i Mickiewicza możemy odnaleźć bardzo przydatne i pouczające kwestie. Utwory te opisują miłość do ojczyzny i całkowite oddanie się w walce dla własnego państwa i wszystkich rodaków. Są one źródłem wiedzy o ludziach i wydarzeniach panujących w czasie powstania listopadowego jak również zawierają przydatne wskazówki dotyczące naszego dalszego życia. Nic, więc dziwnego, że trudno jest twórczość tak wybitnych poetów uznać za rupiecie polskiej literatury.