Pan Tadeusz bogatą galerią kreacji

W latach od 1832 do 1834 w Paryżu Adam Mickiewicz największy polski poeta napisał znaną wszystkim Polakom epopeję narodową pt. „Pan Tadeusz”. Składa się ona z 12 ksiąg i Epilogu. Autor zamieścił w niej już od samego początku wiele barwnych postaci, przez co można powiedzieć, że „Pan Tadeusz” jest bogatą galerią kreacji.
Na początku pierwszej księgi pt. „Gospodarstwo” poznajemy tytułowego bohatera – Tadeusza. W czasie utworu ma dwadzieścia lat. Jest synem ubogiego szlachcica Jacka i bratankiem Sędziego. Był przystojnym młodzieńcem, o „kształtnej i wysokiej postaci” z „szeroką piersią”. Miłość owinęła Tadeusza wokół swojego palca. Był do tego dość naiwny, łatwowierny, ufny i co gorsza bez doświadczenia w postępowaniu z kobietami, dlatego właśnie pozwala sobą manipulować przez dojrzałą Telimene. Jednak to nie Tadeusz jest głównym bohaterem epopei.
Jacek Soplica jest dynamiczną postacią, której zarówno wygląd jak i postępowanie można podzielić na dwa okresy. Przed akcją, czyli przed zamordowaniem Stolnika – ojca ukochanej Ewy Horeszkówny. Znany był wtedy jako zawadiaka, „paliwoda”, „kłótnik”, który dzięki wielkiej odwadze i pieniactwu (czyli zamiłowaniu do procesowania się) zdobył sławę i przydomek „Wojewoda”. Podobnie jak i jego syn Tadeusz był przystojnym szlachcicem z „wąsami od ucha do ucha”, wesoły, odważny i pełen fantazji. Krzykliwy, pozbawiony skrupułów jeżeli chodzi o politykę. Nie dbał o Rzeczpospolitą (popierał tych, którzy dali większe łapówki). Po zamążpójściu Ewy popadł w alkoholizm, przez co stał się pośmiewiskiem dla szlachty. Chęć zemsty doprowadziła Jacka do zamordowania Horeszki. Cierpiał, ponieważ etykietka zdrajcy została przylepiona do jego czoła. Opuścił kraj i na obczyźnie przeżywa ogromną przemianę. Stał się gorącym patriotą, który resztę swojego życia chce poświęcić dla ojczyzny. W czasie trwania akcji ukorzył się do tego stopnia, że ukrywał się w mnisim przebraniu. Przybrał imię Robak, co symbolizowało porównanie się do tak mało znaczącej i odrażającej istoty. Był więziony przez zaborców, walczył o dobro ojczyzny w każdym zaborze. Za pośrednictwem Sędziego opiekuje się Tadeuszem. Jego marzeniem jest doprowadzić go do małżeństwa z Zosią. Uparty choć pokorny, cichy lecz wie jak i co chce osiągnąć. Był dobrym przykładem. Swoje talenty przywódcze wykorzystał do zjednoczenia szlachty w imię wspólnej sprawy – odzyskania niepodległości. Każda wypowiedź Robaka cieszyła się szacunkiem i poważaniem, świadczyła o jego mądrości i rozwadze politycznej. Na koniec pogrzebano go jako bohatera narodowego.
Inną tajemniczą postacią w epopei jest Telimena. Choć jest bohaterką drugoplanową, to na pewną warto jest przeanalizować jej życie. Po raz pierwszy pojawiła się na zamku podczas uczty jako tajemniczy gość. Spodobała się Tadeuszowi, w którego oczach była pięknym wręcz anielskim zjawiskiem. Ubierała się zgodnie z najnowszymi trendami francuskiej mody, posiadała doskonałe maniery i była obyta w towarzystwie. Kilka lat spędziła w Petersburgu gdzie obracała się wokół wyższych sfer. Była opiekunką Zosi, daleką krewną Tadeusza (do tego się nie przyznawała) i przyjaciółką Sędziego. Choć powierzchownie wykształcona, to potrafi urozmaicić rozmowę lub zająć gości ciekawymi opowiadaniami.
Przedstawione tu trzy postacie a także wiele innych znacznie ubarwiają najpiękniejszą polską epopeję narodową. To właśnie dzięki nim „Pan’a Tadeusz’a” czyta się szybko i z lekkością. Utwór ten jest z pewnością ogromnie bogatą galerię kreacji, stworzoną przez największego polskiego poetę.