Zjednoczenie Włoch - geneza, przebieg i konsekwencje

W okresie Wiosny Ludów podjęta została próba zjednoczenia Włoch. Utworzono wówczas Republikę Wenecji i Republikę Rzymską( w Państwie Kościelnym). Król Piemontu zwanego też Królestwem Sardynii Karol Albert wypowiedział wojnę Austrii, którą jednak przegrał. Klęska spowodowała ponowne rządy reakcji i odebranie swobód demokratycznych. Po upadku Wiosny Ludów najsilniejszym państwem włoskim był Piemont. Rozwijał się on pod względem gospodarczym, dobrze funkcjonował handel zagraniczny, a burżuazja dążyła do zjednoczenia Włoch, aby uzyskać większe możliwości rozwoju gospodarczego. Piemont był monarchią konstytucyjną, w której istniała wolność prasy i równowność wobec prawa. Zjednoczenie Włoch popierali również król Wiktor Emanuel 2 i premier rządu Camillo Cavour. Główną przeszkodą na drodze do zjednoczenia Włoch była Austria posiadająca wpływ w północnych państwach włoskich. W 1859 roku Piemont zawarł sojusz z Francją skierowany przeciwko Austrii. Sprowokowana przez Piemont Austria wypowiedziała mu wojnę w 1859r. Po stronie Piemontu stanęła Francja. Francuzi i Piemont odnieśli zwycięstwa w bitwach pod Magentą i Solferino. W tym samym roku w miejscowości Villafranca podpisano pokój, na mocy którego Francja uzyskała Lombardię, w którą przekazała następnie Piemontowi. Za udzieloną pomoc Piemont przekazał Francji Sabaudię i Niceę. Włosi z niezadowoleniem przyjęli warunki tego pokoju. W Toskanii parmie i modemie oraz w części Państwa Kościelnego odbyły się plebiscyty, w wyniku których w 1860 roku państwa te ogłosiły połączenie się z Piemontem. W tym samym czasie wybuchło powstanie w południowej części Półwyspu Apenińskiego czyli w Królestwie Neapolu zwanym też Królestwem Obojga Sycylii. Na jego czele stanął zwolennik utworzenia Republiki Włoskiej Giuseppe Garibaldi. Mimo przekonań republikańskich Garibaldi podporządkował się królowi Piemontu Wiktorowi Emanuelowi 2. W lutym 1861 roku zebrał się ogólnowłoski parlament, który proklamował powstanie Królestwa Włoskiego ze stolicą w Turynie (od 1865r we Florencji) w 1866 roku wybuchła wojna prusko-austriacka. Włosi przyłączyli się do niej po stronie Prus. Mimo ponoszonych na froncie porażek udało się Włochom przyłączyć Wenecję. W 1870 roku wybuchła z kolei wojna prusko-francuska. Cesarz Napoleon 3 wycofał wówczasz Rzymu stacjonujące tam wojska francuskie. Na ich miejsce do Rzymu wkroczyły wojska włoskie. Państwo Kościelne zostało zlikwidowane, a papieżowi pozostawiono jedynie terytorium Watykanu. Ówczesny Papież Pius 9 ogłosił się "więżniem Watykanu". W 1871 r Rzym proklamowano stolicą Włoch