Antygona charakterystyka.

Tytułową bohaterką dramatu Sofoklesa, jednego z najwybitniejszych tragików greckich, jest Antygona. Dramat jest związany z fatum ciążącym nad rodem Labdajkidów, wynikające z nieświadomego grzechu jej rodziców. Antygona jest córką Edypa i Jokasty – kazirodczego związku matki i syna. Ma siostrę Ismenę i dwóch braci Etoklesa i Polinejksa. Rodzice Antygony giną, matka odbiera sobie życie, a ojciec okalecza się wykuwając sobie oczy, później odchodzi. Jako młoda osoba została mocno doświadczona przez los. Główną bohaterkę poznajemy w ważnym momencie jej życia, kiedy to w śmiertelnym pojedynku giną jej bracia – Eteokles i Polinejkes. Wskutek tego nowym królem Teb zostaje Kreon. Antygona jest narzeczoną Hajmona, syna władcy.
Antygona wobec rodziny jest uczciwa i współczująca. Jako jedyna pomaga swojemu ślepemu ojcu i pozostała z nim aż do śmierci. Bardzo kocha swoich braci, dlatego po ich śmierci postanawia ich pochować, chociaż wie, że grzebanie zdrajcy- Polinejksa może skończyć się śmiercią. Jest pewna swych racji, gdyż wie, że ostateczny sąd należy do Hadesa, który „pożąda praw równych” wobec wszystkich śmiertelników. Miłość siostrzana nie jest już taka wielka, gdyż gdy Ismena odmawiam pomocy przy obrządku, Antygona gardzi jej słabością, odpycha ją nie rozumiejąc jej wahań i strachu. Jednakże dla rodziny gotowa jest umrzeć, gdyż śmierci się nie boi.
Antygona wie, że bez jej heroicznego wyczynu klątwa nie zniknie. Dziewczyna nie ma wyboru, cokolwiek wybierze będzie dla niej zgubą, jest to tak zwany konflikt tragiczny. Jest konsekwentna i uparta. Podczas rozmowy z Kreonem używa trafnych argumentów: „współkochać przyszłam, a nie współnienawidzić”. Bohaterka jest bardzo szlachetna jak też dumna ze swojego czynu. Jednak nie robi tego tylko ze siostrzanej miłości, wie, że dzięki temu po śmierci dostąpi zaszczytu bytowania na polach elizejskich. Zdaje sobie sprawę z tego, że po tym czynie stanie się sławna i ludzie będą o niej mówić. Ostatecznie Antygona okazuje się wrażliwa, i czuła. Skarży się, bowiem, że nie zastała prawdziwej miłości” Ani zaznałam miłości, ani mi zabrzmi żadna pieśń weselna”.
Uważam, że Antygona jest postacią barwną i w wielu momentach godną naśladowania. Jednakże powinna mieć większy szacunek do władzy. Nie można o niej mówić jako o osobie nieskazitelnej i postaci o prostej osobowości. Na początku wydawała mi się osobą nie rozsądna, gdyż chce stracić życie dla zmarłego brat, lecz później zrozumiałam ją. Według mnie dobrze zrobiła, że nie namawiała siostry tylko zostawiła ją spokoju i dzięki temu ocaliła ją, a także została sławna. I to właśnie dzięki niej dramat Sofoklesa jest warty czasu poświęconego na jego przeczytanie. Czasu, którego później nie żałujemy.