Ajudah

Ajudah - przylądek na południowym wybrzeżu Krymu.

W języku tatarskim oznacza ”niedźwiedź” ze względu na sylwetkę niedźwiedzia pochylonego ku morzu pijącego wodę.

Sonet ten jest 18, ostatnim ze zbioru „Sonetów krymskich”.
Jak każdy sonet składa się z 2-óch części;
- pierwszej - opisowej
- drugiej - refleksyjnej

Podmiot liryczny jest poetą LUB podróżnikiem.

POETĄ, ponieważ poezja jest dla niego sposobem na opanowanie chaosu przeżyć emocjonalnych.
PODRÓŻNIKIEM, ponieważ próbuje zagłuszyć ból poprzez szukanie nowych doświadczeń, stąd zainteresowanie wspaniałością natury.

W części opisowej podmiot liryczny zachwyca się pięknem przyrody krymskiej. Przyroda ta jest tajemnicza. Z góry Ajudah obserwuje spienione morskie fale uderzające o skały.
Siła natury wzbudza w nim podziw i grozę.

Z kolei w części refleksyjnej podmiot liryczny porównuje fale do namiętności. Ogarnia ona dusze poety. Ujście znajduje w poezji, bo tak jak fale zostawiają po sobie na [piasku muszle perły i korale tak po poecie zostaną jego dzieła, nieśmiertelne pieśni.
Zgonie z ideałami romantycznymi dopatruje się Mickiewicz w namiętności źródeł poezji.
Trud włożony w tworzenie zostaje wynagrodzony wieczną sławą.

W sonecie ogromna role odgrywa przyroda. Podczas pisania tegoż utworu Mickiewicz przebywał poza swa ukochaną Litwą. Bardzo tęsknił za krajem. Pocieszenia szukał w przyrodzie. Przyroda jest dla niego formą terapii.
Rola przyrody choć bardzo ważna jest często wyolbrzymiona. Powodem jest fakt, że Mickiewicz wychowywał się na płaszczyznach litewskich i po raz pierwszy w życiu ujrzał morze i góry.

PODSUMOWANIE
„Sonety krymskie” są wyrazem zainteresowania poetów doby romantyzmu - WSCHODEM.

W utworach tych, wielka rolę odgrywają opisy przyrody. Wysuwają się one na pierwszy plan, stanowiąc tło lub pretekst do wyrażania myśli lub uczuć podmiotu lirycznego.

Natura w sonetach to księga, z której odczytać można istotna prawdę o sobie samym i świecie.

Natura przytłacza bohatera swą potęgą gór i morza, pięknem dolin i roślinności.

Wyrosłe z przemyśleń i doświadczeń życiowych sonety mogą przedłużyć życie poety szczepiąc pamięć o nim w umysłach ludzkich.