Sens mojego życia...

Od najmłodszych lat zastanawiamy się nad sensem swojego życia.
Jako dzici myślimy wyłącznie o zabawie, poznajemy nowe, dotychczas nieznane nam rzeczy. Jesteśmy ciekawi otaczającego nas świata, więc chodzimy z rodzicami na spacery, jeździmy na różne wycieczki, na których dowiadujemy się dużo nowych rzeczy.
Gdy dorastamy do wieku szkolnego uczymy się czyatać pisać i w ten sposób wzrastaa nasze dążenie do rozwijania wiedzy, którą wcześniej zdobyliśmy. Ukierunkowujemy swoje zainteresowania, które jak tylko jest możliwość staramy się poszerzać czytając książki, oglądając filmy.
Zaczynamy myśleć dorosłym życiu. W tym okresie to własnie zależy od nas kim będziemy w przyszłości. To staje się naszym celem na resztę życia. Staramy się jak najlepiej uczyć, aby po skończeniu gimnazjum, trafić do najlepszej szkoły średniej, a w przyszłości mieć dobrą pracę.
Gdy już pracujemy zakładamy rodziny, starzejemy się, przekazujemy kolejnym pokoleniom to, czego nauczyliśmy się od naszych rdziców, dziadków. Mamy dla kogo pracować. Pozerzamy swoją wiedzę, realizujemy swoje marzenia z dzieciństwa. Staramy się, aby nasza rodzina miała jak najlepsze warunki do życa.
Gdy czujemy się kochani i potrzebni innym chcemy żyć jak najdłużej, lecz gdy wiemy, że już nie jesteśmy nikomu potrzebni chcemy bardzo szybko umrzeć.