Opis świętej Anastazji

Anastazja była córką rzymianina Pretekstata - poganina, i matki chrześcijanki, która ją zaznajomiła z prawdami wiary świętej i wszczepiła w nią szczerą pobożność.
Ojciec zmusił ją, aby wbrew swej woli oddała rękę Publiuszowi, młodzieńcowi znakomitego rodu, ale poganinowi. Małżeństwo to było dla niej źródłem niewypowiedzianych goryczy i srogich udręczeń, gdyż Publiusz był człowiekiem okrutnym, pozbawionym serca.
Anastazja znosiła utrapienia i dokuczliwości męża z cierpliwością, szukając pociechy w modlitwie i dobroczynności. Opłacała strażników więziennych, żeby uzyskać dostęp do więzionych i niosła pomoc. Publiusz, nie mogąc pojąć jej szlachetności, kazał ją uwięzić w domu i traktować jak niewolnicę. Lecz niedługo po tym zmarł podczas podróży zostawiając Anastazji ogromny majątek. Po śmierci męża Anastazja przeniosła się do Ilirii, aby nieść pomoc tamtejszym chrześcijanom, zaciekle prześladowanym przez namiestnika Florusa. Po niedługim czasie szpiedzy dowiedzieli się, że jest chrześcijanką i donieśli o tym Florusowi.
Jednak dowiedziawszy się, że była żoną Publiusza, starał się ją namówić, aby porzuciła chrześcijaństwo. Wtem Anastazja oznajmiła, iż wielbi tylko Chrystusa Pana i gotowa jest za swoją wiarę oddać życie. Rozwścieczony tymi słowami Florus skazał ją na męki, a w końcu na śmierć na stosie. Wyrok wykonano dnia 25 grudnia roku 305.