Charakterystyka Macieja Boryny

Maciej Boryna był rolnikiem; naczelnym farmerem we wsi Lipce. Był 58 letnim ojcem Antka Boryny. Po kilku nieudanych związkach małżeńskich, chciał uparcie po raz kolejny zaznać szczęście u boku młodziutkiej,19 letniej Jagny.

Cieszył się on poważaniem i szacunkiem(większym nawet od samego wójta) wśród wszystkich mieszkańców wsi. Maciej Boryna odznaczał się pracowitością na polu, niepowtarzalną statecznością m.in. w obecności wybuchowych osób. Stateczność ta była powiązana była z zaradnością, gdyż u niego rodzina i znajomi mogli zasięgnąć u niego porad.
Dało to ogólny wizerunek człowieka wyraźnie sympatycznego i jednocześnie dobrze uznawanego przez samego autora książki. Warto też dodać, że u jednego z najstarszych mieszkańców Lipiec szczególnie wyraźnie została zarysowana jego siła charakteru, co wiązało się z pulą jego lwich cech przywódczych. To on stanął na czele gromady podczas sporu o las. Wszystko to robił po to, by za jego życia panował dobrobyt.

Nie mniej jednak, powyżej wymieniona siła charakteru miała swoją rewersową stronę monety. Był mianowicie niezwykle „przywiązany” do 30 morgów ziemi. Niekiedy stawiał ziemie niż rodzinę. Tak też w tym miejscu postanowił umrzeć, symbolicznie sypiąc na polu ziarna w czasie wysiewów, tuż przed jego śmiercią. Nazywany był „królem Piastem”. Świadczyło to m.in. o jego despotyczności ,a także egoizmowi.

To wyrachowanie i egoizm zaczęły się wzmagać tuż po związku z Jagną. Pole matki Jagny miało należeć do niego, co właśnie chciwie tego chciał. Mógł wtedy „pełną gębą” gospodarować całością. W rezultacie małżeństwo to było zawarte nie tyle z namiętności, co z rozwagi, gdyż spór o pole był prawie zażegnany. Natomiast Boryna czuł się dumny z nowego dobytku.

Uważam, że pomimo tylu negatywnych cech i kilku pozytywnych, to postać pozytywna. Dbała o to, aby domownikom się dobrze żyło i by gospodarstwo nie upadło. Niestety jego natura materialisty, sprawiła, że nie mógł zaznać w pełni szczęścia miłosnego z Jagną.