Porównanie mitologicznego i biblijnego początku świata.

Każdy człowiek przynajmniej raz w życiu starał się dowiedzieć, w jaki sposób stworzono świat. Jak powstała ziemia, skąd wzięli się na niej ludzie i wszystkie inne organizmy? Co lub kto przyczyniło się do jej powstania i jakie były tego powody? Owe pytania o początku świata nurtowały już wielu, w tym wielkich uczonych, filozofów, jak i zwykłych ludzi. Niestety tajemnica istnienia dalej pozostaje nieodkryta. Jednak przez te setki lat myśl ludzka podejmowała liczne próby, które w rezultacie ugruntowały tezę, iż świat musiała stworzyć osoba wszechmocna – Bóg.

Według mitologii „Na początku był chaos...”, czyli otchłań pełna siły twórczej oraz boskich nasiani, a zarazem i mieszanina ziemi, wody, ognia, powietrza. Natomiast w Biblia stan przed stworzeniem świata określa się mianem pustkowia i chaosu. ”Ciemność była nad otchłanią, a duch boży unosił się nad powierzchnią wód”. Istniało więc coś w rodzaju wielkiej nieprzeniknionej próżni, nad którą pieczę sprawował sam Bóg.

Wiara starożytnych Greków opierająca się na mitologii była politeistyczna. Wierzono więc w wielu bogów, z których żaden nie był wszechmogący, ani też nie idealny. Przypominali oni bardziej wyglądem oraz zachowaniach zwykłych ludzi. Kłócili się ze sobą, walczyli o władzę, a ich życie podlegało przeznaczeniu. Bogowie greccy byli także jednym z elementów mitologicznego świata. Większość z nich miała swoją siedzibę na górze Olimp.

Natomiast religia pierwszych chrześcijan jest monoteistyczna. Wierzono w jednego Boga, który jest idealny, wszechwładny i wszechmogący. Istnieje on poza czasem i nie należy do świata, który stworzył. Wszystko na ziemi i w kosmosie zależy od woli Boga, a on sam jest symbolem dobra.

Początek świata w mitologii ukazany jest jako walka o władzę bogów, którzy pierwsi wyłonili się z chaosu. Dopiero później na skutek ich działań tworzą się kolejne elementy natury. „Razem z bogami rodził się świat. Nad ziemią, która jako ląd stały wydobyła się z chaosu, świeciło młode słońce, a z chmur spadały deszcze obfite.” Całe kształtowanie się świata odbywa się stopniowo w dość dużej rozpiętości czasowej.

W biblii czynnikiem sprawczym jest sam Bóg, a wszystko powstaje dzięki jego ingerencji. Tworzenie się świata ukazane jest jako proces trwający siedem dni. „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. (...) I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy” itd. Cały opis powstania świata jest uporządkowany, precyzyjny, odbywa się w małej rozpiętości czasowej. Wszystko powstaje w sześć dni, a siódmy dzień Bóg przeznacza na odpoczynek.

Zarówno w biblii, jak i mitologii powstały świat wygląda tak samo. Na ziemi żyją zwierzęta i ludzie oraz rosną rośliny. Kolejnym podobieństwem jest wygląd samego kosmosu. W obu przypadkach jest on ukazany wręcz identycznie. Otóż płaska ziemia unosi się nad wodami, a zawieszone nad nią jest sklepienie niebieskie.

Człowiek według mitologii jest tworem jednego z tytanów – Prometeusza. Ulepił on istotę ludzką z gliny pomieszanej z własnymi łzami. Natomiast dusza jej pochodziła z ognia niebieskiego. Sam człowiek na początku jest słaby i niezbyt rozwinięty, nie posiadał żadnej władzy.

W biblii człowieka przedstawia się, jako koronę w dziele kreowania świata. Zostaje on stworzony przez Boga, na jego podobieństwo oraz posiada rozum i władzę nad wszystkimi istotami żyjącymi. „ A wreszcie Bóg rzekł: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niechaj panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, (...) wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi”.

Warto również podkreślić, iż wszystko co stworzone przez Boga jest dobre. W Biblii to On ustanawia ład moralny., a zło zawinione jest przez człowieka. W mitologii występuje sytuacja odwrotna. Zło, choroby, głód zesłane zostaje na ludzi przez bogów w postaci puszki Pandory, na skutek działalności Prometeusza.

Podsumowując zarówno mity, jak i myśli zawarte w Biblii po dzień dzisiejszy stanowią podwaliny kultury europejskiej. Zawierają liczne ponadczasowe prawdy dotyczące świata człowieka i jego życia. Mimo licznych różnic zarówno w mitologii, jak i biblii stworzony świat wygląda tak samo. W obu przypadkach możemy śmiało stwierdzić, iż owe dzieła są największym dorobkiem literatury starożytnej. I choć na początku były przekazywane ustnie, przetrwały do dnia dzisiejszego. Do tego stanowiły i stanowią inspirację dla kolejnych pokoleń pisarzy.