Do jakich czasów odwołał się Tadeusz Różewicz pisząc wiersz "Syn marnotrawny (z obrazu Hieronima Bocha)"?

Poszukując odpowiedzi na to pytanie należy zacząć od interpretacji utworu.

W wierszu T.Różewicza "Syn marnotrawny (z obrazu Hieronima Bocha)" podmiotem lirycznym jest syn marnotrawny, który wraca do domu po latach. Jest w średnim wieku "między zamknięciem a otwarciem drzwi" (pomiędzy narodzinami a śmiercią). Stwierdził, że życie jest przerażające i fałszywe. Poznał świat od środka. Powrócił do domu, aby wypić piwo, które sam sobie naważył, oddał za nie ostatnie pieniądze.

Wrócił, ale nikt go nie poznał, nawet przyjaciel nie zauważył go.
Podmiot liryczny nie ma nic, nawet własnego miejsca w domu rodzinnym. Chce uciec, wiele się zmieniło od czasu jego odejścia.

Syna marnotrawny jest rozżalony, tęsknił i wierzył, że domownicy przyjmą go z otwartymi ramionami. Niestety pomylił sie. Już nie chce wejść do środka, dom jest obskurny. Chce jak najszybciej oddalić się z tego miejsca, czuje się odrzucony i samotny, odchodzi, bo nie ma tu własnego kąta.

Tytułowy syn marnotrawny jest człowiekiem zagubionym zmęczonym tułaczką po świecie. Wiersz został wydany po ll wojnie światowej to czas, w którym emigranci (jak syn marnotrawny) wracali do Polski, gdzie nikt nie czekał na nich z otwartymi ramionami. Po powrocie automatycznie byli skazywani na pobyt w więzieniach.

Sądzę, że do tych przykrych czasów odwołał się autor, pisząc wiersz "Syn marnotrawny (z obrazu Hieronima Boscha)"