Przemowa z okazji nadania Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza.

Nauczyciele i wy, koleżanki i koledzy! Przybyliśmy tu dziś z okazji nadania naszemu wspaniałemu Gimnazjum imienia wybitnego polskiego pisarza- Henryka Sienkiewicza.
Sądzę, że jako pierwsi, patronami powinni zostawać ci ludzie, którzy kochali swoją ojczyznę. „A jeśli komu droga otwarta do nieba- Tym, co służą ojczyźnie” powiedział Jan Kochanowski w „Pieśni XII”. Całkowicie zgadzam się z tym cytatem, mam nadzieję, że wy również przyjaciele. Jeżeli ktokolwiek zasługuje na to, aby zostać patronem, to według mnie są to trzy „rodzaje” ludzi: święci- gotowi oddać swoje życie za głoszone poglądy, uczeni, którzy zasłużyli się czymś wspaniałym w dziedzinie kultury i nauki światowej, a także patrioci, dla których najważniejsze jest dobro ojczyzny.
Uważam, iż wspomniany autor doskonale nadaje się na patrona, gdyż jak mało kto zrobił dla Polski wtedy, gdy wszyscy ją opuścili. Pisząc w swych „Dziełach” w tomie 40 o rozdaniu prestiżowych nagród Nobla w Sztokholmie wspomina niejednokrotnie nie o swoim znakomitym dziele „Quo vadis”, za którą otrzymał nagrodę Nobla, lecz właśnie o Polsce, którą wielu uważało za „martwą”, gdyż zniknęła z map świata. Sienkiewicz udowadniał, iż skoro to Polak otrzymuje tak znaczne wyróżnienie, to musi to oznaczać, iż kraj, z którego pochodzi wcale nie zginął, lecz żyje i tworzy. Nie jest to wprawdzie tworzenie i życie jawne ani otwarte, lecz jednak istnieje. Taka postawa dowodzi, że Sienkiewicz był jednym z najzagorzalszych patriotów tamtych czasów- w chwili największego wyróżnienia w jego życiu, nie przemawia ono swoim sukcesie, lecz o swej ojczyźnie! Taka postawa powinna być drodzy słuchacze dla nas wzorem do naśladowania w dzisiejszych czasach.
Myślę, że dzisiejszy dzień jest dla naszego Gimnazjum dniem jednym z najwspanialszych w jego historii. Otrzyma dziś imię jednego z najsłynniejszych Polaków, który niejednokrotnie przysłużył się swej ojczyźnie. Wierzę, iż nas wszystkich natchnie to do szacunku dla nauki, a także zdwojonych wysiłków i determinacji w dążeniu do tego, aby nasza Ojczyzna stała się jeszcze sławniejsza w świecie. Jestem zdania, że powinniśmy wziąć sobie do serca słowa jednego najwybitniejszych Polaka naszych czasów, dzięki któremu nasz kraj niewątpliwie zasłynął- Karola Wojtyły, papieża Jana Pawła II. Powiedział on, a swoją wypowiedź kierował do młodzieży (to znaczy do nas, koledzy i koleżanki): „nawet kiedy od was nie wymagają, sami od siebie wymagajcie”. Są to wspaniałe słowa, które powinny wszystkich razem, a także każdego z osobna umotywować do jak najlepszych wyników i dosięgania granic swoich możliwości. Dziękuję wam za wysłuchanie tych kilku słów, które miałem wam do przekazania.