Przemowa

O potrzebie ustanowienia pierwszego dnia wiosny narodowym świętem w Polsce.

Moi drodzy słuchacze-panowie i panie, uczniowie i nauczyciele, starzy i młodzi, posłuchajcie z uwagą, co mam Wam dziś do powiedzenia. A będzie to słów kilka o pewnej „Pani”, która była natchnieniem dla niezliczonych zastępów poetów, pocieszycielką dla udręczonych zimowymi mrozami, nadzieją dla zakochanych, ożywicielką dla pozostających w letargu, a także sygnałem dla wojaków, iż najwyższy czas powrócić do ich ulubionego zajęcia, którym było, ma się rozumieć, palenie wiosek, odbieranie czci cnym niewiastom oraz łupienie, kogo popadnie. No cóż -każdy ma jakieś swoje hobby. Ale to tylko taka mała dygresja. Dla mnie, skromnego ucznia IV L.O. w Krakowie, jest ona po prostu czasem radości i zakochania, kiedy wszyscy chodzą uśmiechnięci, a dziewczyny, i tu wywołam pewnie uśmiech na twarzach męskiej części słuchaczy, zakładają krótkie spódniczki. Zwarzywszy na to, iż przemawiam do publiczności o nieprzeciętnej inteligencji większość z Was, moi drodzy, domyśliła się już z pewnością imienia owej „Pani” - zwykło się o niej mówić: Wiosna.

Zasługi Wiosny dla ludzkości są niezaprzeczalne, zwłaszcza dla naszego Narodu, dlatego też uważam, i myślę, że każdy rozsądny człowiek się ze mną zgodzi, iż powinno się ustanowić pierwszy dzień wiosny świętem narodowym. Niektórym niedowiarkom, którzy mieliby czelność wyśmiać tę propozycję, przypominam, że już starożytne ludy czciły wiosnę, poczynając od Indów, przez ludy „Żyznego Półksiężyca”, aż do Greckiej Demeter i Rzymskiej Junony. Miało to związek z rolniczym nastawieniem ówczesnych ludów, które w Wiośnie widzieli odrodzicielke przyrody i ożywicielke ziemi, z której płodów żyli. Nikogo chyba nie muszę przekonywać, a na pewno nie „ludowców”, że głównym elementem gospodarki naszego kraju jest rolnictwo, zwłaszcza po upadku hutnictwa i górnictwa. A czy ktoś z Was drodzy Państwo wyobraża sobie, co by się stało gdyby nie przyszła Wiosna i nie obudziła przyrody do życia?! W najgorszym przypadku poumieralibyśmy z głodu. Innym argumentem przemawiającym do części słuchaczy o bardziej prawicowych poglądach jest rola Wiosny jako symbolu w dążeniu Polaków i innych narodów Europy do niepodległości w latach 1848-9. Wiosna Ludów była tragicznym, ale i pięknym epizodem naszej historii.

Poza wzniosłymi i historycznymi powodami, dla których powinno się uznać 21 Marca Świętem Narodowym, pozostają nam powody natury czysto praktycznej. Każdy uczeń poczytuje sobie za punkt honoru zrobić sobie w Pierwszy Dzień Wiosny wagary, co znacząco zaniża frekwencję w szkołach. Co roku nauczyciele denerwują się, że niepotrzebnie muszą przychodzić do szkoły, a dyrekcja, że marnują się pieniądze przeznaczone na godziny dydaktyczne. W dodatku, co nie jest bez znaczenia, młodzież jest zmuszona do kombinowania i wymyślania najwyszukańszych kłamstewek w celu zatuszowania swej nieobecności, co jest grzechem. A jak wiemy diabeł czyha na młode duszyczki i może wykorzystać nadarzające się okazje od odciągnięcia owieczek od swego pasterza. Efekt? Spójrzmy na niemieckie lub francuskie kościoły! Czy chcecie, aby i nasze świeciły pustkami?! W dodatku jak wynika z badań CBOS-u opublikowanych niedawno w znanym tygodniku połowa przestępstw wśród młodocianych dokonuje się właśnie podczas wagarowania. A przecież sposób aby temu zaradzić jest tak prosty... A poza tym moi drodzy, dlaczego obchodzimy tak niemile kojarzące się relikty komunizmu, jak Święto Pracy czy Dzień Kobiet, czy, nieobchodzone już, Święto Odrodzenia Polski?! Niektórzy zaoponują, twierdząc, że Parlament ma ważniejsze sprawy na głowie niż Dzień Wiosny. W teorii tak powinno być, lecz co do efektywności polskiego parlamentaryzmu nie będę się wypowiadał - jeśli posłowie mają czas przegłosowywać błędy ortograficzne w przerwach pomiędzy kolejnymi debatami na temat rozdawania ministerialnych tek, to powinni także znaleźć chwilkę czasu na sprawę tak istotną, bo dotyczącą każdego z nas, jak sprawa 21 marca.