Opłaty miejscowe i podatki lokalne

Podatek rolny. Podstawę prawną stanowi ustawa z dnia 15 listopada 1984r. o podatku rolnym. Podatek obciąża osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, które są właścicielami, samoistnymi posiadaczami lub użytkownikami gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.
Przedmiotem opodatkowania są grunty gospodarstw rolnych powyżej 1 ha ziemi.
Wysokość płaconego podatku zależy od siły dochodowej ziemi, co ustala się poprzez stosowanie tzw. Hektarów przeliczeniowych. Hektar przeliczeniowy powstaje przez pomnożenie hektarów fizycznych przez różne parametry jakościowe ziemi, takie jak np. klasa gruntu, warunki produkcyjno- klimatyczne, rodzaje użytków rolnych. Stawki podatku rolnego są stawkami kwotowymi i wynoszą dla jednego hektara przeliczeniowego równowartość pieniężną 2,5 kwintala żyta ustaloną według średniej ceny skupu żyta za pierwsze trzy kwartały roku poprzedzającego rok podatkowy.
Właściciele ziemi o powierzchni nie przekraczającej 1 ha płacą podatek od nieruchomości.
Podatku rolnego nie płacą również między innymi:
- właściciele gruntów pod jeziorami i wodami płynącymi, i pod zbiornikami retencyjnymi,
- właściciele gruntów pod wałami przeciwpożarowymi,
- właściciele gruntów stanowiących nieużytki,
- właściciele gruntów wpisanych do rejestru zabytków.

Podatek leśny. Podatek ten reguluje ustawa z dnia 28 września 1991r. o lasach.
Do płacenia podatku zobowiązani są wszyscy właściciele lasów, bez względu na status organizacyjno- prawny podmiotu, co oznacza, że podatek ten płaci również skarb Państwa.
Przedmiotem podatku są lasy z wyjątkiem lasów, na terenie, których istnieją ośrodki wypoczynkowe oraz zlokalizowane są działki budowlane i rekreacyjne.
Wymiar podatku jest skomplikowany. Stawka podatku wyrażona jest kwotowo w stosunku rocznym za 1 ha przeliczeniowy (uwzględnia się 9 głównych gatunków drzew i ich klasy).
Kwota stawki stanowi równowartość pieniężną 0,200 m3 drewna obliczoną według średniej ceny drewna, uzyskanej przez nadleśnictwa za pierwsze trzy kwartały roku poprzedzającego rok podatkowy.
Opodatkowaniu nie podlegają lasy wpisane do rejestru zabytków oraz lasy z drzewostanem do 40 lat. Podatek ustala organ stanowiący (np. wójt, burmistrz), na terenie którego położony jest las.

Podatek od nieruchomości..
Podatek ten stanowi w budżetach gmin najważniejszą pozycję.
Podatnikami podatku od nieruchomości są właściciele lub użytkownicy wieczyści. Opodatkowaniu podlegają między innymi:
- budynki mieszkalne lub ich części,
- budynki lub ich części związane z prowadzeniem pozarolniczej i pozaleśnej działalności gospodarczej,
- grunty rolne do 1 ha powierzchni ziemi.
Stawki podatkowe mają charakter kwotowy i ustala je Minister Finansów, przy obowiązującej zasadzie, że poziom stawki maksymalnej podwyższa się corocznie. O wysokości stawek decyduje rada gminy, z tym, że stawka podatku nie może być wyższa od stawki maksymalnej, natomiast może być niższa jednak nie mniej niż 50% stawki maksymalnej.
W przypadku tego podatku mogą być stosowane zwolnienia przedmiotowe. Opodatkowaniu nie podlegają tereny zajęte przez drogi publiczne, budynki zabytkowe wpisane do rejestru zabytków, grunty, na których istnieją zbiorniki wodno-retencyjne, nieruchomości zajęte przez administrację samorządu terytorialnego, zakłady należące do Polskich Kolei Państwowych.

Podatek od środków transportu.
Podatek od środków transportu płacony jest przez osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, na które są zarejestrowane środki transportu.
Przedmiotem opodatkowania są:
- samochody ciężarowe o ładowności od 2 do 12 ton,
- samochody ciężarowe o ładowności powyżej 12 ton,
- ciągniki siodłowe i balastowe,
- przyczepy i naczepy o ładowności powyżej 5 ton,
- autobusy.
Stawki podatku określa rada gminy, przy czym ustawodawca (Minister Finansów) określił stawki maksymalne.
Samochody osobowe nie są przedmiotem opodatkowania, natomiast podatek ten został wliczony w cenę paliwa.

Podatek od posiadania psów.
Podmiotem podatku są osoby fizyczne posiadające psy. Stawkę maksymalną określa Minister Finansów, stawki dla konkretnych gmin – rada gminy.
Ze zwolnień ustawowych od tego podatku korzystają:
- osoby kalekie,
- osoby wykorzystujące psy do pilnowania gospodarstw rolnych,
- osoby powyżej 70 roku życia posiadające psy,
- personel przedstawicielstw zagranicznych.

Opłaty lokalne.

Przedmiotem opłaty targowej jest sprzedaż dokonywana na targowiskach.
Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych mniemających osobowości prawnej dokonujących sprzedaży na, targowiskach wyjątkiem osób będących podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.

Opłata miejscowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach wypoczynkowych, zdrowotnych, szkoleniowych, lub turystycznych, w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach- za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach.
Opłaty miejscowej nie pobiera się:
1) pod warunkiem wzajemności – od członków personelu przedstawicielstw
Dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi
na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami
polskimi i nie maja miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) od osób przebywających w szpitalach,
3) od osób niewidomych i ich przewodników,
4) od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych
położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową,
5) od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.
Wojewoda, na wniosek rady gminy, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, ustala miejscowości, w których pobiera się opłatę miejscową.

Rada gminy może wprowadzać opłatę administracyjną za czynności urzędowe wykonywane przez organy gminy, wójta (burmistrza, prezydenta miasta), jeżeli czynności te nie są objęte przepisami o opłacie skarbowej.
Rada gminy, w drodze uchwały:
1) określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie,
2) może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso,
3) może wprowadzać inne niż wymienione w ustawie zwolnienia przedmiotowe od opłat lokalnych.