Nowy typ bohatera romantycznego - Jacek Soplica.

Głównym bohaterem epopei „Pan Tadeusz”, napisanej przez Adama Mickiewicza, jest Jacek Soplica. Dlatego warto przedstawić jego dzieje. Za młodu był on warchołem i hulaką, cieszył się sympatią miejscowej szlachty. Zapraszany był nawet na dwór magnata Horeszki, Stolnika, gdzie zakochał się w jego córce, Ewie. Jednak magnat nie zgodził się na ślub młodych. Ewa została wydana za kasztelana, za którym podążyła na wygnanie, zostawiając pod opieką Telimeny swą córkę Zosię. Jacek, by zapomnieć o miłości poślubił „pierwszą napotkaną na drodze kobietę”. Ta urodziła mu syna Tadeusza i zmarła. Zrozpaczony Jacek Soplica często błąkał się wokół zamku Horeszków. Pewnego razu obserwował potyczkę pomiędzy atakującymi zamek Moskalami a Horeszką. Rozzłoszczony sukcesem Stolnika, zabija go w afekcie strzałem ze strzelby. Jacek mylnie zostaje wzięty za stronnika Moskali, a Soplicowie otrzymują część skonfiskowanych ziem Horeszków. Jacek udaje się do Legionów. Walczy odważnie na wielu frontach w kampanii Napoleona, kilkakrotnie zostaje ranny. Wstępuje też do zakonu. W przebraniu księdza Robaka wraca na Litwę z misją organizowania powstania. Ma ono wybuchnąć z chwilą wkroczenia wojsk napoleońskich. Bohater z narażeniem życia wędruje od dworu do dworu, budząc ducha walki. Tajemnicę swej misji ukrył nawet przed synem, Tadeuszem. Podczas napadu Rosjan ratuje życie Gerwazemu i Hrabiemu, ostatniemu z Horeszków. Sam jednak zostaje ranny. Na łożu śmierci wyznaje prawdę Gerwazemu i uzyskuje jego przebaczenie.

Postać Jacka Soplicy uchodzi za nowy typ bohatera romantycznego. Pierwszy etap, młodość bohatera, odbiega od schematu. Jacek jest zawadiaką, hulaką, bierze udział w sejmikach: zupełnie nie pasuje do portretu uduchowionego, wrażliwego poety. Lecz miłość Jacka do Ewy Horeszkówny jest nieszczęśliwa. Uczucie nie może być zrealizowane przez małżeństwo - zostaje zerwane przez ojca Ewy. W życiu Jacka Soplicy dokonuje się metamorfoza po przypadkowym zabójstwie Horeszki. Bohater przemienia się w księdza Robaka (przeistoczenie podkreślone zmianą imienia). Jako ksiądz Robak nosi wiele cech romantycznych. Przypomina bohatera bajronicznego. Teraz jest samotny, waleczny, tajemniczy, jest bojownikiem o sprawy kraju, działa w ukryciu. Lecz nie jest sam, nie bierze całej idei wyzwolenia na siebie, jest jednym z wielu emisariuszy. Poza tym nietypowa jest też skromność księdza Robaka, nie ma tu cienia wywyższania się, przeciwnie, widać głęboką pokorę i szczerą pokutę. Fakt, że Jacek Soplica zawarł małżeństwo i miał syna także nie pasuje do schematu. Jacek Soplica nosi niewątpliwie wiele cech typowych dla bohatera romantycznego (nieszczęśliwa miłość, metamorfoza, walka o wolność i poświęcenie dla idei), ma też jednak cechy nietypowe: hulaszczą młodość, przypadkowe małżeństwo, zbrodnię na tle zemsty, skromność i racjonalne działanie. Postać Robaka jest więc zaprzeczeniem dawnego typu bohatera romantycznego, jego nową propozycją, pozbawioną tragicznych elementów, w miejsce których pojawiają się rozwaga, polityczna taktyka, radość służenia ojczyźnie.