Przed czym przestrzegają i czego uczą opowiadania Antoniego Czechowa?

Przed czym przestrzegają i czego uczą opowiadania Antoniego Czechowa? Przestrzegają przed bardzo wieloma rzeczami, pomagają wybrać dobrą drogę w życiu. Ale myślę, że zawierają mnóstwo przestróg i pouczeń, przez wyostrzenie w nich złych cech ludzi możemy wyciągnąć różne wnioski, zastanowić się nad swoim postępowaniem. Ale jakie cechy są wyolbrzymiane? Spróbuje znaleźć ich jak najwięcej.

Jedną z wielu cech, które wytyka ludziom Czechow jest paniczny strach przed władzą. Często spowodowany jest on tym, że w państwie jest taki, a nie inny ustrój, że sposobem na rządzenie i utrzymanie porządku jest terror. Tak było między innymi w Rosji. Ludzie mieszkający tam przyzwyczaili się do tego, że nic im nie wolno, że muszą się podporządkować, bo zapłacą życiem. . . I dawali sobie narzucać zdanie innych, bali się wyrażać swoich myśli, w końcu przestali się zastanawiać nad tym, co jest naprawdę dobre, a co złe. Ludzie tacy nie mieli w ogóle honoru, godności i szacunku dla samego siebie, gotowi byli się poniżać tylko dlatego, że bali się o swoją pracę.
Przykładem może tu być urzędnik z opowiadania pt. : „Śmierć urzędnika”. Kiedy był w teatrze niechcący kichnął i parsknął na głowę któregoś z dyrektorów. Już w przerwie zaczął przepraszać, dyrektor powiedział, że mu wybacza, ale urzędnik nadal próbował. . . Chodził do niego do biura i w końcu dyrektor się zdenerwował i wyrzucił go ze swojego gabinetu, ponieważ czuł się urażony tym, że urzędnik wciąż go przepraszał, myślał, że to kpiny. A urzędnik, tak panicznie się bał, że nie przyjmował do wiadomości tego, iż ten dyrektor wybaczył mu bez ponoszenia żadnych konsekwencji. Bardzo się bał, może to zabrzmi śmiesznie, ale umarł ze strachu, ale to nie jest śmieszne, to jest zatrważające. Przecież jest wielu ludzi, którzy zachowują się dokładnie tak jak ten urzędnik. Nie mają honoru, płaszczą się po to, by nie stracić pracy, by czerpać zyski. Pożądanie pieniędzy i dobrze opłacalnej pracy często tak wpływa na ludzi, że tracą swój honor i godność. Przed tym właśnie przestrzega nas wszystkich Czechow. Tutaj także przykładem jest postać generała z opowiadania pt. : „Końskie nazwisko”. Generał, dowódca wojska, wydaje się, że osoba odważna i odpowiedzialna, gdyż pełni tak ważną funkcję, a tak naprawdę to zwykły tchórz, który boi się wyrwana zęba.

Kolejną potępianą cechą jest brak własnego zdania i poglądów, co wiąże się z panicznym strachem przed władzą. Przecież człowiek powinien mieć własne zdanie, umieć go obronić, a nie dostosowywać swoich poglądów do sytuacji, w jakiej się znajduje. Jak chorągiewka, ustawia się w kierunku, w którym wieje wiatr. Przykładem jest tu zachowanie oficera i ludzi z opowiadania pt. : „Kameleon”. Chodził dumnie po mieście, pokazując swą wyższość nad innymi, jednak kiedy przyszło do rozstrzygnięcia sprawy psa i złotnika zbłaźnił się wciąż zmieniając swój stosunek do psa. Zbłaźnił się, ale nie tylko on, zbłaźnili się wszyscy ludzie, którzy brali udział w „rozprawie”. Ciągle zmieniali zdanie, a najgorsze jest to, że żaden z tych ludzi nie widział w tym nic złego. Tacy ludzie już nie umieją się sprzeciwić, powiedzieć nie i postawić na swoim. To jest straszne zjawisko. Powinniśmy się uczyć od Antygony, która umiała bronić swojego brata, kochać go naprawdę, potrafiła być wierna tradycji i walczyła o prawo do pochówku Polinejkesa. Ona powinna być dla ludzi wzorem tego, jak powinno się walczyć ze złą władzą, która wyrządza ludziom krzywdy, nie przestrzega podstawowych praw i wolności człowieka. To przecież chyba w naszym interesie, by dbać o to, jak nas traktują, a w Rosji ludzie nie byli traktowani jak ludzie, tylko jak maszyny, które są gotowe do wykonania wszystkich rozkazów. To zjawisko potępia Czechow.

Potępia również totalny brak myślenia i zastanowienia, czyli głupotę. Tutaj przykładem mogą być wszyscy bohaterowie opowiadań Czechowa. Mieli wiele złych cech, ale najważniejszą była po prostu ich głupota. Czyli to, o czym wciąż piszę. Zachowywali się niegodnie nazwania ich mianem człowieka, po prostu zachowywali się jak nieludzie, ale najgorsze jest to, że nie dostrzegali w tym nic złego. Ta głupia pycha i duma związana ze swoim stanowiskiem, za którą nie idzie nic. W przypadku generała jest to strach. Generał- dowódca wojsk, osoba ważna, która ma wielki wpływ na sytuację w państwie boi się wyrwania zęba. Przecież to poniżające. Ale nie dla tych ludzi, którzy mieli „klapki na oczach. Raz nauczono ich co jest dobre, a co złe i nie próbowali nigdy dociec czy tak jest naprawdę, wybrali najkrótszą drogę, siedzieli cicho jak myszy pod miotłą, powoli wspinając się po szczeblach kariery chcąc zapewnić sobie jak najlepszy byt. Jak coś nie wyszło to płaszczyli się przed swoimi przełożonymi, po to, by nie stracić pracy.

Opowiadania Antoniego Czechowa uczą i przestrzegają. Wytykają wiele złych cech, z których wymieniłem tylko najważniejsze. Świadczy to o ponadczasowości jego opowiadań i o tym, że nie możemy ich odbierać dosłownie, tylko doszukiwać się w nich większego sensu. Można je traktować jak przypowieści, bo przecież uczą nas jak postępować, czego unikać i przed czym się strzec. Wiele błędów popełniamy w życiu, każdy ma jakieś wady i tego już się nie da zmienić. Tak został stworzony świat. Pomimo tego, ze mamy wady powinniśmy się starać żyć jak najlepiej. Powinniśmy korygować swoje błędy, dążyć do zdobycia jakiegoś wykształcenia, znalezienia kogoś, kogo będziemy kochać. Naszym celem nie może być pieniądz. Może on pozwala na posiadanie różnych rzeczy, ale nie wszystko można kupić i to rujnuje bogaczy, bo każdy człowiek chyba ma w sobie jakieś uczucia, nawet jak głęboko, bardzo głęboko, ale ma. I ci, którzy poświęcili swoje życie, cały swój czas pogoni za banknotem nie są tak naprawdę szczęśliwi. Więc trzeba pamiętać o tym, co rzeczywiście w życiu jest ważne i ma znaczenie dla naszego rozwoju emocjonalnego i intelektualnego. Poza tym nie musze chyba pisać, że każdy człowiek powinien mieć swój honor i swoją godność. Chociaż odrobinę szacunku dla samego siebie. Należy pamiętać, że jeżeli nie będzie się szanowało siebie, to inni będą mieli do nas taki sam stosunek. Ludzie często oceniają innych po pozorach, i jak przyklei się już komuś etykietę, to trudno jest ją zmienić, nawet, jeżeli jest ona nieprawdziwa. Dlatego Czechow przestrzega nas, abyśmy postępowali godnie, mieli swój honor, abyśmy myśleli samodzielnie, jeżeli już nazywamy się ludźmi myślącymi, to wykażmy chociaż minimalną ilość myślenia.

Opowiadania Czechowa są świetną lekcją życia, do której każdy powinien sięgnąć. Ja sięgnąłem i cieszę się z tego. Mam nadzieje, że dzięki nich moje życie będzie, choć odrobinkę lepsze od wcześniejszego. Myślę, że wyniosłem i zrozumiałem to, o czym pisze Antoni Czechow i jego nauka będzie mi pomagać w życiu.