Żydzi - swoi czy obcy?

W dzisiejszych czasach tak wiele mówi się o tolerancji. Mamy być wyrozumiali dla czyjejś odmienności: wierzeń, poglądów, koloru skóry, narodowości czy języka. Skąd w takim razie w Polakach wzięła się wrogość do Żydów? Należałoby zadać pytanie: Żydzi- swoi czy obcy?

Jestem pewna, że nie należy głosić antysemityzmu. W końcu Żydzi przed wojną mieszkali w Polsce i przyjaźnili się z jej mieszkańcami. Więzi, jakie stworzyły się między Polakami a Żydami można nazwać przyjaźnią a może nawet miłością. Skoro tak wielkie uczucia łączyły dwa narody, to, dlaczego dziś mamy mówić o Żydach jak o ludziach obcych, a może nawet wrogich?

Komuś może wydawać się, że są oni osobnym narodem, osobną grupą ludzi, więc nie należy traktować ich przyjaźnie. Ale dlaczego nie przeszkadzało nam to przed wojną? Dawniej Polacy nie tylko tolerowali Żydów, ale również akceptowali ich w swoim kraju.

Nie należy zapominać również o tym, że niektórzy z nas mieszkają w pożydowskich domach. Nie czujemy obrzydzenia myśląc, że to samo miejsce zamieszkiwał Żyd. Tu spał, tam spożywał posiłki, a potem chodził w nasze ulubione miejsce na spacer. Nie przeszkadza nam, że śpimy pod dachem żydowskim. A jednak pomimo wszystko naśmiewamy się z Żydów, wykpiwamy ich, a może nawet czujemy do nich nienawiść.

Poza tym Bóg nakazuje miłować każdego, nawet, jeśli mówi innym językiem i różni się od nas kolorem skóry czy sposobem ubierania. Dlatego nie możemy traktować Żydów jak kogoś obcego. Oni też są naszymi bliźnimi.

W takim razie: Żydzi- swoi czy obcy? Z tego, co napisałam, wynika, że na pewno nie są nam obcy. Wszystko to prowadzi do wniosku, że Żydzi są naszymi braćmi i nie należy traktować ich wrogo.