Polityka społeczna wobec starości

Polityka wobec ludzi starych to działalność jaką wykonuje państwo i inne podmioty, których celem jest zaspokojenie ludzi starych oraz kształtowanie różnych racji między starszym i młodszym pokoleniem. Dziedziny jakimi zajmuje się ich polityka to dochody, możliwości zatrudnienia, dbanie o zdrowie, zapewnienie mieszkania, pomoc społeczna, organizacja wolnego czasu jak i udział w życiu społecznym.

W polityce społecznej powinno być wprowadzone wiele zmian będących udoskonaleniem obecnie działającej, by ułatwić życie starszych.

Politykę dochodów spostrzegamy w różny sposób, zależnie od grupy społecznej. Ludzie starsi mają przeważnie swoje dochody, które wystarczają im na swoje wydatki. Jednak w obecnych czasach coraz częściej ludzie w podeszłym wieku żyją „z dnia na dzień”, starając się, by przy minimalnych wydatkach starczyło im z miesiąca na miesiąc. Istnieje grupa emerytów, którzy nie posiadają własnych dochodów. W takich wypadkach ich dzieci i w wnuki powinni ich wspomagać, wypłacać alimenty, które umożliwiłyby dalsze funkcjonowanie. Nie wiele jednak ludzi występuję o alimenty bojąc się prześladowania, znęcania ze strony dzieci, inni nie chcąc swym potomkom szkodzić, zawracać głowy. Nawet w wypadkach kiedy alimenty są przyznawane trudno jest doprowadzić do ich otrzymania. Można wtedy starać się o otrzymanie alimentów z funduszu alimentacyjnego.


W polityce zatrudnienia spotykamy się ze spadkiem zainteresowania, pracodawców pracownikami w tym wieku. Ludzie starsi po osiągnięciu pewnego wieku otrzymują od państwa emeryturę. Po wielu latach pracy, płaceniu składek na fundusze emerytalne, zostają im wypłacane pieniądze. Niektórzy, chętni i zdrowi, przyjmowani są do pracy na pół etatu. W ten sposób mają możliwość dorobienia sobie jakiejś kwoty pieniędzy, którą wydają na utrzymanie się w codziennym życiu. Generalnie, uważam, że ludzie starsi nie powinni już pracować. Emerytura, którą otrzymują, powinna starczyć im na godne i beztroskie życie. Powinna być takiej wysokości, by nie spędzała ludziom starym snu z powiek w trosce o jutro.

Patrząc z punktu widzenia ochrony zdrowia, to państwo nie jest zbyt przygotowane, by dobrze pełnić ten obowiązek. Placówki medyczne w jakich leczą się ludzie starsi powinny być bardziej dostosowane dla ich potrzeb. Opieka nad ludźmi starszymi powinna być kompleksowa, aby taka była niezbędna jest wysoko wykształcona kadra pielęgniarek i lekarzy. Aby placówki te lepiej prosperowały już na poziomie kształcenia młodej kadry w akademiach medycznych powinny być wprowadzone chociażby podstawy geriatrii i gerontologii.
Bardzo często zdarza się, że osoby stare, schorowane pozostawione są opiece swojej rodzinie. Jest to nie raz bardzo duży problem. W obecnych czasach wszyscy gonią za pieniędzmi i ludzie starzy pozostawieni są tak naprawdę sami sobie, ponieważ gdy z pracy wrócą ich dzieci to bardzo często nie mają siły ani ochoty opiekować się starą matką. Co w gruncie rzeczy doprowadza do zaniedbanie, kłótni a nawet zawiści. W takich sytuacjach dzieci, wysyłają rodziców do domów opieki, domów starców. W tedy zanikają więzi rodzinne, starym jest bardzo trudno, czują się opuszczeni, nikomu nie potrzebni, tracą chęci do dalszego życia. W ich wyobrażeniu ich dalszy żywot staje się bezsensowny i nudny.
Aby wszyscy byli szczęśliwy wystarczyłoby, gdyby co jakiś czas do domu przychodziła opiekunka społeczna. Owa opiekunka zapewniłaby opiekę medyczną i prawną. Wspomagałyby psychicznie, w trudnych sytuacjach pocieszałaby podłamanych staruszków dodała chęci do dalszego życia. Zdołałaby rozwiązała problem. Wypełniła by ich czas rozmową.
Dla osób niesprawnych fizycznie prowadziłaby ćwiczenia rehabilitacyjne w domu. Służba zdrowia wyposażyłaby ją w podstawowy sprzęt do ćwiczeń. W ten sposób odciążyłoby to dzieci, które nie wysyłałyby swoich starszych rodziców do domu opieki. Staruszkowie byliby szczęśliwi, że mieszkają oni z dziećmi i jednocześnie nie stanowią dla nich ciężaru.
Można by poprawić samopoczucie starych po np. 70latach refundując sztuczne protezy, czy aparaty słuchowe. Ludzie biedni, gdyby dostali owy dodatek ich samoocena wzrosłaby, czuliby się lepsi, młodsi. Ich życie nabrałoby blasku, nie musieliby się wstydzić swojego wyglądu. Bardziej dbaliby o siebie, mając

świadomość, że innych obchodzi ich los. Aparaty słuchowe ułatwiły by porozumiewanie się z innymi. Życie wydawałoby się im kolorowe i bardziej wartościowe.

Społeczeństwo powinno zwracać większą uwagę na problemy starych. W Polsce prawie wcale nie dostrzega się problemów przemocy, zwłaszcza wobec ludzi starych. Ludzie starzy nie wypowiadają się na temat stosowanej przeciw nim przemocy, często są stanie ja przemilczeć niż komuś się zwierzyć. W świecie mówi się tylko o przemocy stosowanej wobec dzieci, czy kobiet zapomina się o ludziach starych. Gdyby ta sprawa była bardziej nagłośniona, starsi przełamaliby się i zaczęli zwierzać się innym łatwiej byłoby i m pomóc, czy nawet zapobiec kolejnej próbie znęcania się nad nimi. Trzeba otworzyć szeroko oczy nie pozostawać obojętnym, wobec przemocy na starych ludziach.

Ludzie starsi nie zawsze wymagają „służących” nieraz wystarczy kilka gestów przyjaźni wobec nich. Bardzo często wystarczy tylko pomoc w codziennych sprawach, takich jak pomoc przy kąpieli, przyniesienie zakupów, czy naprawienie drobnej usterki w domu. Starzy poczuliby, że nie są całkiem obojętni dla świata i żyłoby się przyjemniej. Społeczeństwo powinno skupić się na problemach starych, by nie musieli oni cierpieć tuż przed metą ich życia. Bardzo często zapominamy o tym, że my także będziemy kiedyś starzy, a nikt z nas nie chce, chyba być źle traktowanym przez otoczenie.


BIBLIOGRAFIA:


„Sytuacja ludzi starych” dr Piotr Czekanowski
„Satysfakcja życiowa oraz aktywność i integracja społeczna ludzi starszych w Polsce.” Małgorzata Halicka, Jerzy Halicki
„Wiedza o społeczeństwie” - Pod redakcją Konstantego Adama Wojtaszczyka- Wydawnictwo Szkolne i pedagogiczne, Warszawa 1995r.