Jeśli nie szta zdobi człowieka to w czym tkwi jego wartość?

W świecie współczesnym bardzo często człowieka ocenia sie poprzez to, co zewnętrzne, poprzez to, co posiada, jak wyglada. Ten sposób patrzenia na drugą osobę jest złudny, często przynosi wiele rozczarowań, powoduje, że gdy traci sie to, co materialne, w oczach wielu człowiek traci wartość.
Myślę, że prawdziwe jest twierdzenie, iż to nie szata zdobi człowieka, a prawdziwa jego wartosć tkwi przede wszystkim w tym, kim jest i jaki jest jego stosunek do drugiego człowieka.

Literatura wielokrotnie - poprzez przywołaniewspaniałych postaw bohaterów- udowadnia prawdziwość powyższej tezy.
Wydaje mi się, że dobrym przykładem na potwierdzenie powyższych słów będzie postać Rudego i innych żołnierzy Szarych Szeregów, ktorzy zostali uwiecznieni na kartkach powieści Aleksandra Kamińskiego - "Kamienie na szniec". Wartość tych młodych ludzi nie sprowadzała sie do tegfo co mają, czy też jak wyglądają, ale tkwiła w ich postawie, szlachetnej, niemal rycerskiej walce o wolność Polski. Szczególnie utkwiła mi w pamięci postać Rudego, ktory torturowany, poddany fizycznym i psychicznym cierpieniom nie wydał nazwisk swoich przyjaciół. W tym właśnie, dochowaniu tajemnicy, w byciu człowiekiem honorowym zawiera sie prawdziwa wartość człowieka.

Myślę, że warto w tym miejścu przywołać jeszcze jedną książkę, tematycznie zupełnie inną od wspomnianej powyżej, a mianowicie "Małego Księcia".
Główny bohater w swej podróży napotyka właśnie wielu ludzi, dla ktorych najważniejsze jest to, co zewnętrzne np. bankier, ktory myśli tylko o pieniądzach, Króla, ktory mówi tylko o władzy, Próżnego, który dostrzega tylko siebie. On natomiast - Mały Książę - prawdziwą wartość człowieka dostrzegł w tym, co niewidoczne dla oczu, a jeden z bohaterów tej lektury wyraził to słowami :"Dobrze widzi sie tylko sercem". A zatem człowiek pozna swoją wartość wtedy, gdy całkowicie odda się miłości, gdy poświęci się dla drugiego człowieka.

W tym miejscy koniecznie muszę wspomniec o Jezusie Chrystusie, który oddał swe życie, aby zbawić wszystkich ludzi, a święty Paweł - jego uczeń - w "Hymnie do miłości" mówi, że człowiek bez miłosci jest niczym.

Przykładów na potwierzdenie powyższej tezy można by podać bardzo wiele, szukając ich nie tylko w literaturze, ale także w świecie rzeczywistym, wsółczesnym. Wystarczyoby wspomnieć matkę Teresę z Kalkuty, która całe swoje zycie poświęciła pray z chrymi, trędowatymi. Inną postacią jest ojciec Maksymilian Kolbe, który w obozie koncentracyjnym - wśród ludzi, Niemców dla których zycie nie miało żadnej wartości- poświęca i oddaje własne życie za przypadkową osobę skazaną na smierć, czy też Janusze Korczaku, który do konca był wierny swym dzieciom - pomimo tego, że niemcy proponowali mu wyjście - i poszedł wraz ze swymi wychowankami na pewną śmierć do komory gazowej.

Postawę wspomnianych przeze mnie powyżej osób nie da się wyjaśnić odwołując się tylko do tego co zewnętrzne, materilne, ulotne, bowiem prawdziwa wartość człowieka tkwi w jego godnym postanowieniu wobec swoich bliźnich, poświęceniu sie w imię miłości lub dla dobra ojczyzny.