Udowodnię tezę, że epokę nowożytną cechowała odwaga myśli, badań i czynów - rozprawka.

Epokę nowożytną cechowała odwaga myśli, badań i czynów. Narodził się nowy człowiek, wykształcony na filozofii Platona i Cicerona, wyznawca antropocentryzmu. Środek bowiem jego zainteresowań stanowiły sprawy ludzkie.

Pierwszym argumentem potwierdzającym powyższą tezę jest początek niepowstrzymanej ekspansji cywilizacji europejskiej na inne kontynenty. Ogromne znaczenie odegrały w tym okresie wielkie podróże i odkrycia geograficzne. W tym samym czasie rozpoczęły się przełomowe badania nad przestrzenią kosmiczną. Jednym z wybitnych badaczy przestrzeni kosmicznej był Mikołaj Kopernik.
Udoskonalił on Układ Słoneczny, stwierdzając, że Słońce jest w jego centrum, a wszystkie planety krążą wokół niego. Jest to teoria zwana teorią heliocentryczną . Napisał dzieło
„O obrotach sfer niebieskich”.
Kolejnym wielkim odkrywcą był Krzysztof Kolumb włoski żeglarz. Przepłynął w roku 1492 Ocean Atlantycki i jako pierwszy Europejczyk dotarł do Ameryki. Następnych ważnych odkryć geograficznych dokonali między innymi Vasco da Gama, który jako pierwszy dotarł morzem do Indii, oraz Portugalczyk Ferdynand Magellan, który kierował pierwszą wyprawą dookoła świata w roku 1521. Dzięki tym odkryciom Europa dużo zyskała. Powstały nowe kolonie na nowych ziemiach, przewożono spore ilości złota, srebra oraz nowe gatunki roślin i zwierząt. Ponadto Europa zdobyła dominującą pozycję na świecie.


Drugim argumentem jest zmiana stosunku ludności nowożytnej do duchowieństwa. W tym czasie nastąpił wielki, trwający po dziś dzień rozłam w kościele katolickim. W średniowieczu duchowni traktowani byli z ogromnym szacunkiem, ich sądy i decyzje były nieomylne, nikt im się nie sprzeciwiał. Byli bardzo pewni siebie, więc nie obawiali się wrogiego nastawienia społeczeństwa. Dopiero w początkach XV wieku taki sposób myślenia ustępował miejsca nowemu. Ośmielano się podważać nieomylność niektórych teologów oraz publicznie wygłaszać swoje zdanie. Mimo, że ludzie nadal wierzyli i kochali Boga, przestali ślepo ufać duchowieństwu. Bardzo odważnym okazał się Erazm z Rotterdamu, który napisał książką pt. „Pochwała głupoty”, krytykującą teorie teologów.
W 1517 roku Marcin Luter ogłosił 95 tez przeciwko odpustom, które przybił na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdzie. Sprzeciwiał się on sprzedaży odpustów przez duchownych, którzy nie stronili od alkoholu i kobiet, gromadząc coraz większe majątki. Ich poziom umysłowy był niski, a zamiast studiować Biblię woleli przebywać w gospodach. Taki stan rzeczy skłonił Lutra do sprzeciwu, a nawet do podważenia nieomylności papieża i soboru. Reakcja była natychmiastowa - oskarżono go o herezje. Jednak Luter miał sporą rzeszę zwolenników. Wszystko to doprowadziło do utworzenia nowego kościoła, zwanego luterańskim lub też protestanckim. Natomiast rozłam w zachodnim chrześcijaństwie nazwano reformacją.

Trzecim argumentem jest niesamowity rozkwit kultur narodowych, widocznych w zachowanych do naszych czasów wspaniałych osiągnięć na polu literatury, malarstwa, rzeźby oraz architektury. Człowiekiem, któremu zawdzięczamy rozpowszechnianie literatury na większą skale był Jan Gutenberg. Około 1450 roku wynalazł druk, który znacznie ułatwił pisanie ksiąg. Polegało to na stosowaniu ruchomych czcionek: na każdej z nich była wytłoczona pojedyncza litera. Pięć lat później Gutenberg wydrukował 200 egzemplarzy Biblii. Każdy z nich był 10 razy tańszy od Biblii przepisywanej ręcznie. Wynalazek ten, jeden z najważniejszych w historii ludzkości, odmienił życie Europejczyków.

Jednym z geniuszy tworzących w renesansie był Leonardo da Vinci tworzył on we Florencji oraz Włoszech. Jego najsłynniejszymi dziełami są: machina latająca , łódź podwodna, spadochron, oraz przepiękny portret Mony Lisy . Następnym geniuszem tworzącym w renesansie był Michał Anioł tworzył on także we Florencji i Włoszech. Malował on freski na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie, „Sąd Ostateczny” oraz inne wybitne dzieła. Obrazy renesansowe znacznie różniły się od średniowiecznych, które charakteryzowała statyczność, dostojne ubiory oraz prostota. Styl odrodzeniowy był znacznie bardziej dynamiczny, skomplikowany i dokładny. Artyści starali się przedstawić postacie realistycznie, ukazując nagie ciała, ruch, oraz mięśnie.


Powyższe argumenty dowodzą, iż epokę nowożytną cechowała odwaga myśli, badań i czynów, ludzie śmiało i odważnie przeciwstawili się władzy duchowieństwa, poprzez swoją twórczość wyrażali swoje niezadowolenie z panującej wówczas sytuacji. Chęć wzbogacenia się doprowadziła do odkrycia nowych lądów oraz nowych kultur i społeczeństw. Coraz chętniej i z większym zapałem pogłębiali wiedzę. Czego efektem są wielkie dzieła literackie oraz wspaniałe i różnorodne dzieła malarskie i rzeźbiarskie, budzące podziw i zachwyt do dnia dzisiejszego.