Świat dzieci i dorosłych w książce pt. "Mały Książę"

Ta książka jest dla dzieci bajką o chłopcu, a dla dorosłych powieścią filozoficzną...

Tylko genialny pisarz potrafi stworzyć dzieło, które nadaje się do czytania dla wszystkich grup wiekowych, i każdy może znaleźć w nim coś dla siebie. Dla niektórych najważniejszą rzeczą w życiu są wartości takie jak miłość i przyjaźń. Jednakże zdecydowana większość społeczeństwa najbardziej ceni rzeczy materialne. Obserwujemy pogoń za pieniędzmi, karierą, sukcesem.

Nie ulega wątpliwości, że ludzie mają dużo obowiązków, robią wszystko w pośpiechu. Dla przyjaciół i rodziny nie mają czasu. Niestety często zapominają o swoich bliskich. Czują się coraz bardziej samotni. Ludzie nigdy nie mają czasu, żeby cokolwiek dobrze poznać. Kupują gotowe produkty, a ponieważ nie ma sklepów ze sprzedażą przyjaciół , to ludzie przyjaciół nie mają. Człowiek żyje pośród ludzi, ale nie dla ludzi. Nie został stworzony do życia w samotności. Potrzebuje bliskości drugiej osoby. Ponadto poczucie samotności przygniata go. Nie może sobie sam poradzić ze swoimi problemami. Dlatego tak ważne jest, abyśmy pamiętali, że najważniejsze w życiu człowieka są rzeczy niewidzialne. Najważniejsze zdanie w Małym Księciu mówi, że:najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, dobrze widzi się tylko sercem. Człowiek samotny jest nieszczęśliwy.

W książce pt. Mały Książę jest przedstawiony kontrast pomiędzy światem dzieci i dorosłych. Osoby zamieszkujące poszczególne planety są symbolami ludzkich wad. Chciwość, żądza władzy, próżność, skłonność do nałogów, egoizm to cechy przypisywane dorosłym. Samotność wkrada się w ich życie, przez co zamykają się przed ludźmi i światem. Podsumowując moje powyższe refleksje pragnę dodać, iż ludzie są coraz większymi egoistami. Nie mają dla siebie czasu. Tracą przyjaciół, odsuwają się od rodziny. Kiedy odczują wyraźną pustkę wokół siebie, zaczynają się zastanawiać nad swoim postępowaniem. Nawet w tłumie ludzi człowiek może się poczuć jak na pustyni. Pustynia oznacza sytuację
człowieka w świecie, jego opuszczenie. Człowiek osamotniony nic nie znaczy, człowieka osamotnionego właściwie w ogóle nie ma.
Na pustyni bardziej odczuwa się samotność. Samotnym jest się także wśród ludzi. Samotność dzisiejszego człowieka dotyczy nie tylko kategorii czasu, ale również przestrzeni. Człowiek samotny jest odizolowany, nie czuje kontaktu z ludźmi i przyrodą. Moim zdaniem słowa węża:Samotnym jest się także wśród ludzi doskonale odzwierciedlają kontakty międzyludzkie we współczesnym świecie. Dlatego całkowicie podzielam
jego zdanie.

Wszyscy ludzie mają swój własny kodeks według którego żyją.