Charakterystyka Skawińskiego, tytułowego bohatera "Latarnika"

Głównym bohaterem w noweli Henryka Sienkiewicza pt. ”Latarnik” jest Józef Skawiński. Mężczyzna ten jest z pochodzenia Polakiem jednakże od czterdziestu lat nie widział swojej utęsknionej ojczyzny. Tułał się po świecie przeżywając coraz to nowe przygody. Jako siedemdziesięcioletni człowiek zmęczony ciągłymi podróżami postanowił osiąść i zaznać odrobinę spokoju. Miejscem, w którym zamierzał spędzić być może ostatnie dni swego życia okazało się Aspinwall, gdzie otrzymał pracę latarnika.

Jest to człowiek w starszym wieku jednak pomimo swoich lat trzyma się znakomicie. Jego wyprostowana postura i wygląd żołnierza jest z pewnością godna pozazdroszczenia. Jest również wysportowanym i zdrowym mężczyzną. Jego twarz jest pociemniała od słońca i wiatru, za to włosy są białe jak mleko, a niebieskie oczy kryją w sobie smutek i zadumanie.

Jest on człowiekiem bardzo mężnym i odważnym. Brał udział w wielu wojnach i powstaniach m.in. w 1830 roku w powstaniu listopadowym, w wojnie domowej w Hiszpanii, w walkach Napoleona III, powstaniu na Węgrach oraz w wojnie secesyjnej w Stanach Zjednoczonych. Za swoje dokonania otrzymał cztery krzyże i dwie chorągwie. Skawiński jest również niezwykle pracowitym człowiekiem. Podejmował pracę w naprawdę wielu zawodach m.in. jako kopacz złota w Australii, poszukiwacz diamentów w Afryce, strzelec rządowy w Indiach Wschodnich, handlarz, kowalem w Hellenie, majtkiem, harpunnikiem na wielorybniku, był również współwłaścicielem farmy. Mimo wielu niepowodzeń i przeszkód był niezwykle wytrwały. Los nie pozwalał mu zostać zbyt długo w jednym miejscu co autor ukazuje słowami: „Miał on nieszczęście, że ilekroć rozbił gdzieś namiot i rozniecił ognisko, stale jakiś wiatr wyrywał kołki z namiotu, rozwiewał ognisko, a jego samego niósł na stracenie". Zmęczony już życiem tułacza i podróżnika pragnie odpoczynku i poczucia bezpieczeństwa. Jest on sumienny, obowiązkowy, cierpliwy i odpowiedzialny co idealnie pasuje do pracy latarnika.

Jest bardzo ufny wobec ludzi za co czasem płacił wysoka cenę. To jednak nie zburzyło jego wiary w to, że ludzie wewnątrz duszy są prawi i uczciwi. W rozmowie o pracę z konsulem Izaakiem Falconbridgem porównuje się ze statkiem, który „jeśli nie wejdzie do portu zatonie”. Chciał tym pokazać jak bardzo jest zmęczony i potrzebuje ostoi życia.

Poprzez pracę jako latarnik odnalazł on wreszcie spokój i odpoczynek. Był bardzo uszczęśliwiony, że skończył się kres jego ciągłej tułaczki. Pomimo zadowolenia nadal jako gorący patriota tęsknił za długo niewidzianą ojczyzną i rodzinnymi stronami.

Jego wrażliwość i skłonność do porywów uczuć odkrywamy, gdy pewnego dnia wraz z żywnością Johns przywozi Skawińskiemu również przesyłkę, której zawartością był podarek od Polskiego Towarzystwa z Nowego Jorku za otrzymane od niego datki. Okazały się nim polskie książki. Bohater natychmiast zabrał się do czytania „Pana Tadeusza”, który przeniósł go wspomnieniami na „łono ojczyzny”, do dzieciństwa spędzonego w Polsce. Jego wielkie wzruszenie spowodowało jednak niedopełnienie obowiązku latarnika jakim jest zapalenie latarni co spowodowało zwolnienie go z pracy. Pomimo straconej pracy czuł się szczęśliwy i ruszył w dalszą drogę trzymając przy piersi najcenniejszą dla niego rzecz – „Pana Tadeusza”.

Według mnie Skawiński to wspaniały człowiek. Jego silny charakter i wola pozwalały mu na dokonanie naprawdę wielu rzeczy. Kolejne podróże umacniały go pomimo, że doznawał wielu niepowodzeń. Warto też zwrócić uwagę na jego ogromny patriotyzm, kontakt duchowy ze swym ojczystym krajem mimo długiej nieobecności w nim. Jest to człowiek z bogatą osobowością, który z pewnością jest wart naśladowania.